‘Gerçek’: Roman Zadorov davasından esinlenen yeni İsrail suç draması – İsrail Kültürü
Yeni bir İsrail drama dizisi, Doğrusu15 Temmuz’dan itibaren Pazartesi ve Çarşamba günleri saat 21:45’te Kan 11’de yayınlanmaya başlayan dizi, 2006 yılında Katzrin’de 13 yaşındaki Tair Rada’nın öldürülmesinden ve sonunda beraat etmesinden esinlenen, karmaşık bir suç draması. Roman Zadorovcinayetten dolayı 10 yıldan fazla hapis yatan Ukraynalı bir işçi.
Rosh Ha’ayin’de geçen film, çocukları ve gençleri ilgilendiren suçları araştıran ve gençken tanıdığı ve benzer koşullar altında öldürülen Yarden adlı bir kızın vizyonlarıyla rahatsız olan genç bir polis dedektifi olan Raheli’nin (Mor Dimri) etrafında dönüyor. Tair Rada davası.
Dizi, emekli bir polis müfettişi olan Raheli’nin babasının (Golan Azulai), cinayetten hüküm giymesine yardım ettiği Ruby Deloya’nın (Benny Avni) kendisine tuzak kurulduğu gerekçesiyle hapisten çıkıp çıkmayacağını duymayı beklediği gün başlıyor. Dizi, Raheli, babası, Deloya ve ailesi ve genç kızı yeni kaybolan başka bir yerel aile arasında gidip geliyor.
Daha fazlasını söylemek spoiler vermek olurdu ve Rada davası gibi hikayede de bolca gerilim var. Dimri, son davasını çözmek için kendi travmasıyla yüzleşmek zorunda kalan asi, işkence görmüş genç polis memuru rolünde etkileyici bir performans sergiliyor. Tüm kadro güçlü, özellikle de Yossi Marshek soruşturmayı yöneten dedektif rolünde oldukça iyi. Dizinin havası, sonunda adalet sağlansa bile yol boyunca çok fazla trajedi ve kayıp yaşandığını bildiğiniz 70’ler filmi gibi genel bir kasvet içeriyor ve bunun pek de önemli olmayacağını düşünüyorsunuz.
Bu diziyi izliyorsanız, Rada davasının haberlerinde tekrar tekrar gösterilenler gibi, cesetlerin ve cinayet sahnelerinin grafik görüntüleriyle karşılaşmaya hazır olmalısınız. Ancak bu doğası gereği rahatsız edici hikayeyle başa çıkabilenler için burada eğlenceli bir gizem var. Dizi – yazan Defne LevinEn iyi bilinir Öfori ve Tedavi (Bahis), diğerleri arasında ve son serinin yapımcısı Aurit Zamir, Bilmek İsteyen Adam ve şunları içeren filmler Heyet Ve Gelecek – kameranın önünde ve arkasında çok sayıda yeteneğe sahip. İsrail televizyonunun en çok bilindiği şeyi temsil ediyor: Akılda kalıcı karakterlerle sürükleyici bir hikaye anlatmak.
Meydan okuyanlar
Günümüzün dijital, sosyal medyanın egemen olduğu dünyasında gençlere üzülmek için birçok neden var ve son zamanlarda filmin başarısıyla onlara olan acıma duygum daha da yoğunlaştı. Meydan okuyanlaryakın zamanda sinemalarda gösterime girdi ve şu anda Apple TV+ ve Cellcom TV’de yayınlanmaya hazır ve 24 Temmuz’da Yes film mağazasından satışa sunulacak. Tanıdığım yirmili yaşlarındaki birçok kişi ve internette okuduğum çok daha fazlası, bunun eğlenceli ve seksi bir film olduğunu düşünüyor. Eğer öyleyse, bu sıfatların ne anlama geldiğine dair o kadar belirsiz ve bulanık bir fikirleri var ki bu üzücü.
Muhtemelen şunu okumuşsunuzdur: Meydan okuyanlarüç genç, yükselen tenis yıldızı arasındaki bir aşk üçgenini konu alan, Zendaya’nın Art (Mike Faist) ile evli olan Tashi rolünde olduğu, sözde riskli bir drama. Tashi bir zamanlar üst düzey bir oyuncuydu, ancak bir yanlış adım kariyerini tamamen rayından çıkaran bir diz sakatlığına neden oldu ve çok daha az ciddi sakatlığından sonra geri dönen üst düzey erkek tenis oyuncularından biri olan Art’a menajerlik ve danışmanlık yapıyor. Ciddi rekabete geri dönmek için, bir zamanlar Tashi’nin ilgisini çekmek için rakibi olan eski en iyi arkadaşı Patrick’i (Josh O’Connor) canlandırması gerekiyor.
Film, birbirine çok da uzak olmayan birkaç zaman dilimi arasında beceriksizce geçiş yapıyor ve hangi yılda olduğumuzu hatırlamak için, o kişilerin saç modellerini ezberlemeniz gerekiyor.
Herkesin bahsettiği BÜYÜK sahne, Tashi’nin onları yatağa oturtarak neredeyse üçlü bir ilişkiye zorlaması ve eğer isterlerse birbirlerini öpmelerini söylemesiyle ilgili. Bir an sonra, Tashi’den çok birbirlerine ilgi duyuyorlar gibi görünüyorlar, ilginç olabilecek bir olay örgüsü ama filmin çoğunda bu konu atlanıyor ve Tashi ikisinden de pek hoşlanmıyor gibi görünüyor ve hemen dışarı çıkıyor. Film, Tashi’yi aşk üçgeninde kimin kazanacağı konusunda gerilim yaratmaya çalışıyor, ki bu da tabii ki iki adam arasındaki büyük maçta galip gelen kişi olacak.
Bunun bir film için kötü bir öncül gibi gelmediğinin farkındayım. Ancak kötü haber şu ki, merhum yazardan bir alıntı çalmak gerekirse, New Yorklu eleştirmen Pauline Kael, tüm oyuncuların “şaşırtıcı derecede çekici olmadığını” söyledi. Zendaya güzelliğiyle tüm dünyada övüldü ve TV dizisinde iyiydi. Öfori (İsrail dizisine dayanarak) ama burada sıkışmış, ekşi bir ifade ile boş bir ifade arasında gidip geliyor. Film şampiyon olma şansını kaybetmesi yüzünden duyduğu öfke hakkında olsaydı daha iyi olabilirdi ama bu hikaye bununla ilgili değil.
Mike Faist iyiydi Batı Yakası Hikayesi yeniden yapım, ancak burada Zendaya’ya katılarak sadece hoşnutsuzluk ve boşluk yansıtıyor. Josh O’Connor da Prens Charles rolünde çok daha iyiydi Taç o olduğundan daha fazla Meydan okuyanlaren sevimli karakteri canlandırdığı film ama bu pek bir şey ifade etmiyor.
Film aslında gerilimi sonlandırmayı reddediyor ve sonsuz çevrimiçi tartışmalara malzeme sağlayan belirsiz bir sonla kaçıyor. Zayıf son, filmdeki her şeyin yanlış olduğunun sembolü, tıpkı bu cansız romantik drama bahanesinin film endüstrisindeki yanlışların çoğunu bünyesinde barındırması gibi. Bence genç izleyiciler buna akın etti çünkü süper kahraman olmayan durumlar ve duygular içeren nadir bir film, yani insanlarla ilgili ve ayrıca erdem gösterisi ve politik mesajlardan yoksun. Keşke izlemek gerçekten eğlenceli olsaydı.
Bir Aile Meselesi
Olması gerektiği kadar eğlenceli olmayan filmlerden bahsetmişken, şimdi Netflix’in Bir Aile MeselesiZac Efron’un şımarık bir film yıldızı olan Chris’i canlandırdığı; Joey King (Biz Şanslı Olanlardık) asistanı Zara rolünde; ve Nicole Kidman, Chris’e ve Chris’e anında ve umutsuzca aşık olan annesi Brooke rolünde. Filmin tahmin edilebilir ve formüle dayalı olduğunu söylemek yetersiz kalır ve bir zamanlar Hollywood’un en ilginç yazarlarından biri olan Richard LaGravenese tarafından yazılıp yönetildiğini belirtmek beni üzüyor. Terry Gilliam’ın Balıkçı KralRobin Williams ve Jeff Bridges ile birlikte yazmış ve yönetmiş Yüksek Sesle YaşamakBaşrollerinde Holly Hunter, Danny DeVito ve Queen Latifah’ın yer aldığı bu filmi sadece oyuncu kadrosunu dinleyerek bile izlemek istemez misiniz?
Bir Aile Meselesi tam olarak kötü değil, daha çok kronik olarak ilgisiz ve üç oyuncu da senaryoyla ellerinden gelenin en iyisini yaparken, hiçbir gerilim yok ve Meydan okuyanlaraşıklar arasında kimya yok. Kidman’ın yüzü ürkütücü bir şekilde çizgisiz ve anne olarak oldukça solgun, Los Angeles’a “bir sonraki Joan Didion” olmak için taşınan bir yazar olduğunu öğreniyoruz. Buradaki tek lütuf, belki de bunun insanlara Didion’ı Google’da aramaları ve hatta okumaları için ilham vermesidir. Pulitzer ödüllü edebi romancı ve senarist, başarısı merhum kocasının başarısını gölgede bırakmış, şimdi ciddi romancılar için pek de yaygın olmayan muhteşem bir sahil evinde yaşıyor, ancak biz sadece emlak pornosunun tadını çıkarmak için yaratılmışız.
Kral, çocuksuluktan bıkkınlığa kadar her türlü tavrı sergiliyor ve senaryo ona bunu ifade etme olanağı tanıyor; ancak burada kazanan, onlarca yıldır film yıldızı olan ve kendini beğenmiş bir yıldızı oynamaktan son derece memnun görünen Efron. En iyi replikleri ise sağlıklı atıştırmalıklar istemesi.
Benzer temalı olanlardan biraz daha iyi Senin Fikrin Başrollerinde Anne Hathaway ve Nicholas Galitzine’in yer aldığı, şu anda Amazon Prime Video’da yayınlanan, çoğunlukla diyalogların arada sırada komik olması nedeniyle. İkisi de izlerken kesintiye uğradığınızda gerçekten duraklamanıza gerek kalmayan türden filmler, çünkü olay örgüsü, yıllar öncesinin genel ağ durum komedileri gibi çok geniş vuruşlarla çizilmiş.
