Rehinelerin kurtarılması ya da Hamas’ın düşürülmesi olmadan savaş sona erecek mi? – analiz – İsrail Haberleri
Bu düşünülemez gibi görünüyor.
İsrail, Ekim başında Hamas’a karşı karşı saldırıya başladığında, iki amaç Hamas’ı “yok etmek” ve rehinelerin “hepsini” iade edin.
Peki yine de, İsrail Silahlı Kuvvetleri’nin hala Hamas’ın elinde olan (son istihbarata göre sayıları 130-140 arasında değişen) çok sayıda rehineyle “zafer” ilan etmeye çalışması mümkün mü? Terör grubunun üst düzey liderleri Yahya Sinwar ve Muhammed Deif serbest mi?
Böyle çarpıcı bir senaryo neye benzerdi?
Hedeflere ulaşmadan savaşı bitirmek
Her şeyden önce, İsrail’in ya irade eksikliğinden, rehinelerden ya da ateşkes yönündeki küresel baskıdan dolayı Hamas’ı yok etmekte yetersiz kalacağını daha baştan söyleyenler vardı.
Ancak bu gözlemciler İsrail’in bu kararı uygulamayabileceğine bile inanıyorlardı. Gazze’nin kuzeyine yönelik derin bir işgalVeya sadece kuzey Gazze’yi işgal edip güney Gazze’ye dokunmadan bırakabilir.
Şu anda ortalıkta dolaşan senaryo, İsrail’in uysallığına ilişkin tahminlerle, Hamas’ın yok edilmesi ve tüm rehinelerin geri gönderilmesi senaryosuyla artık örtüşmüyor.
Bunun yerine, IDF, rehinelerin ve Sinwar ile Deif’in büyük bir bölümünü (bugünlere kadar çoğunlukla gözden kaçırılan) kuzey, güney ve merkez de dahil olmak üzere Gazze’nin %95-99’unun tam kontrolünü ele geçirebilir. muhtemelen bağlantılı olan iki konu) genel olarak.
Bu noktada, Ocak ortasında veya sonlarında IDF, Sinwar ve Deif’i zamanla rehineler için bir tür anlaşmaya varmak için yıpratmaya çalışabilir, aynı zamanda düşük dereceli bir anlaşmayı reddetmek “daha kolay” olacaktır. isyan aşaması.
Giderek artan sayıda üst düzey savunma yetkilisi, Birinci Lübnan Savaşı’nın çözümünün bazı yönlerinden bir model olarak bahsediyor: güvenlik bölgelerinin bir karışımı ve Hamas liderlerinin müzakere yoluyla sınır dışı edilmesi (İsrail, Güney Lübnan’da bir güvenlik bölgesi oluşturdu ve Yaser Arafat’ı sınır dışı etti). )
Sonuçta Lübnan güvenlik bölgesi, İsrail’in gerektiği gibi savunamadığı bir başarısızlık olarak görüldü ve yirmi yıl boyunca çok sayıda İsrail askerinin ölmesine yol açtı.
Ancak İsrail’in 7 Ekim’de çoğu sivil olmak üzere yaklaşık 1.200 kişiyi kaybetmesinin ardından “çok” sayıdaki ölü, yeni bir anlam kazandı.
İsrail’in, İkinci İntifada’dan bu yana Filistinlilerle büyük bir çatışma yaşamadığı en uzun süre birkaç yıl oldu (roketli çatışmaların tüm turlarını, 2015-2016 Bıçak İntifadasını, 2018 sınır isyanlarını hesaba katarsanız) Öyle ki İsrail, Gazze’den kendi cephesine herhangi bir saldırı olmadan yirmi yıl geçirebilirse, yeni bir güvenlik bölgesinde asker kayıplarını tolere edebilir.
Arafat’ın sınır dışı edilmesi onun tehdidini sona erdirmedi ancak sunduğu tehlikenin ciddiyetini azalttı.
Elbette Hamas Arafat değil.
İdeolojisi çok daha fanatiktir ve takipçilerinin toprak üzerindeki genel milliyetçi savaşın aksine İsrail’in yok edilmesine olan bağlılıkları çok daha kötüdür.
Dolayısıyla Sinwar ve Deif hiçbir teklifi kabul etmeyebilir ve İsrail, daha fazla rehineyi geri vermek yerine onları alma yönündeki acı verici kararı erteleyebilir.
Ancak bu yeni senaryoda baş döndürücü olan şey, İsrail’in henüz Sinwar/Deif/rehinelerle uğraşırken üç ila dokuz ay sürmesi beklenen “isyanları temizleme” aşamasına başlayabilmesidir.
Bu garip karışımın uzun vadeli tablo üzerinde nasıl bir etkisi olur?
Sinwar/Deif/rehineler oyunda olduğu sürece isyanın çok daha güçlü olması mümkün.
İsrail’i Gazze’den sürmek isteyenler IDF’nin kazanmayı başaramadığını düşünebilir, dolayısıyla İsrail’in ayrılmasını sağlamak daha kolay olacaktır.
Eğer İsrailli liderler Sinwar/Deif/rehineler sürecinin “ana savaş”ın sona ermesinin ötesine geçmesine izin vermeyi düşünüyorlarsa bu dikkate alınması gereken bir tehdittir.
Bir ay önce bazı üst düzey İsrail Silahlı Kuvvetleri yetkilileri, Hamas’ın üst düzey liderlerine özel kuvvetler tarafından suikast düzenlenerek ana savaşı daha hızlı sonlandırabileceklerini söylemişti. Bu, IDF’ye, onları oyunda bırakmanın ve rehinelerin kontrolünü elinde tutmanın, terör grubu açısından büyük bir risk olabileceğini, onları ortadan kaldırmanın ise Gazze örgütünün çöküşünü hızlandırmanın bir yolu olabileceğini anlatmalıdır.
İsrail’in Gazze’yi kime teslim edeceği konusunda da soru işaretleri devam ediyor.
İsrail Gazze’yi kime teslim edecek?
Sinwar ve Deif’in hâlâ potansiyel belirleyici bir faktör olduğunu bilen herhangi bir Gazzeli, herhangi bir Arap ülkesi veya Filistin Yönetimi, Gazze’yi ele geçirmek için hayatlarını ve itibarlarını riske atmaya hazır olacak mı? Daha sonraki bir tarihte Hamas liderlerini ortadan kaldırmak veya rehineleri serbest bırakmak için ek bir büyük İsrail operasyonu mümkünken, bir bölgeyi ele geçirmek isteyecekler mi?
Kutuyu yola tekmelemek bazen sorunları daha kolay çözmek için zaman tanıyabilir.
Kuşkusuz umut, zamanın Sinwar ve Deif’e zarar vermesi ve yenilgilerinin kaçınılmazlığının onları daha esnek hale getirmesidir.
Ancak bazen temel ve zor bir kararla yola çıkmak, aynı Catch-22 ile başka bir zamanda başka imkansız faktörler ve seçimler söz konusu olduğunda uğraşmak anlamına gelir.
