İsrail-Hamas savaşı: 3-5. haftaların anlatımı – İsrail Haberleri
23 Ekim
Dört kişinin serbest bırakılması Hamas’ın elindeki rehineler harika bir şey. İki haftalık esaretten sonra ailelerine dönüşleri kutlanmalı. Ancak bunların halen alıkonulan ve Kızıl Haç tarafından ziyaret edilmeyen 200’den fazla İsrailli çocuk, kadın, yaşlı ve dünya vatandaşının %2’sinden azını temsil ettiklerini bir an bile unutmayın.
Hamas’ın bunu “insani” bir jest olarak değil, alaycı bir oyun olarak yaptığını da unutmayın.
Ve unutma 7 Ekim.
7 Ekim’i asla unutmayın. Çünkü rehinelerin tamamını serbest bırakabilirler ama Hamas bitene kadar savaş devam edecek.
26 Ekim
Eilat’ın hemen güneyindeki bohem Kızıldeniz cenneti Mosh Plajı’ndan bir manzara.
Düzinelerce güzel genç İsrailli, bunların bir kısmı Hamas’ın üç haftadan kısa bir süre önce gerçekleştirdiği Süpernova müzik festivali katliamından sağ kurtulmuş olabilir.
Bugün barış şarkıları söylüyorlar, yüzüyorlar, uçuyorlar, sarılıyorlar ve hayatın nasıl bir şey olduğunu hatırlamaya çalışıyorlardı. İsrail’in direnci en üst seviyede.
Biz de dört gün boyunca kaçtığımız yer burası; yeniden şarj olmak, nefes almak ve verilen hasarı ve iyileşmeye giden yolu değerlendirmek amacıyla. Çevremizdeki çocuklar bize yol gösteriyor.
3 Kasım
Bugün Kudüs’te, kızı Maya’nın Harvard’dan yeni mezun olduğu bir arkadaşımla konuşuyorum. O şimdi İsrail’e geri döndü, IDF birimine çağrıldı ve şimdi de İsrail’in yakınında. Gazze sınırıHamas teröristleriyle ona yönelik roketlerle savaşıyor.
Arkadaşım ve eşi, Harvard da dahil olmak üzere ABD üniversitelerinde gerçekleşen şiddetli İsrail karşıtı protestolarla ilgili haberleri izliyorlardı.
Karısı ona döndü ve şöyle dedi: “Tanrıya şükür ki Maya artık orada değil. Tehlikeli görünüyor.”
6 Kasım
İsrail’i sonsuza dek değiştiren sabah katliamı Kara Şabat’ın üzerinden 30 gün geçti.
Yahudi geleneğinde 30 gün, sevdiklerimizin ölümünden sonraki ilk yas döneminin sonunu işaret ediyor; Ülke genelinde öldürülen ve sakatlanan 1.200 kişi, Hamas’ın elinde bulunan 240 kişi ve savaşın başlamasından bu yana Gazze’de şehit düşen düzinelerce asker için mum yakma törenleri ve saygı duruşu yapıldı.
Ülkenin birçok yerinde olduğu gibi benim şehrim Ma’aleh Adumim’de de çocukların, yaşlıların, akıbeti bilinmeyen kadın ve erkeklerin isimlerinin ve fotoğraflarının sergilendiği 240 sandalyeden oluşan bir enstalasyon vardı.
Törenin sonunda Gazze’de İsrail’i savunurken öldürülen benim şehrimden üç askerden biri olan Avraham Henkin’in küçük çocukları ve dul eşi, ölenlerin anısına bir meşale yaktı.
Daha sonra hep birlikte Hatikva İstiklal Marşımızı söyledik. Savaşın başlangıcından bu yana ilk kez duyuyordum bu şarkıyı ve kendi topraklarımızda özgür yaşama özlemini anlatan, kalabalıktaki herkesin söylediği şarkı sözleri yüksek bir çan gibi çınlıyordu.
İsrail’in dayanıklılığı muhteşem… ruhu bozulmadı ve galip gelecektir.
8 Kasım
İsrail’in ana haber radyo kanalı KAN Bet ve bu savaşın insani yönünü kapsayan harika bir iş çıkaran Asaf Lieberman ve Kalman Liebskind’in ev sahipliği yaptığı amiral gemisi sabah programı, bu sabah ilginç bir gerçekle karşılaştı. 7 Ekim’den bu yana en fazla roket alarmının verildiği yer, Gazze sınırına çok da uzak olmayan güneydeki Aşkelon şehri oldu.
Bunların 170’inden fazlası günde ortalama beş kez güvenli odaya gidiyor ya da Hamas sizi öldürmeye çalışan bir roket fırlatırken dışarı çıkıyor.
KAN Bet daha güvenli ortamlar için ayrılmayan üç sakinle röportaj yaptı. Bunlardan yaşlı bir kadın, bir süreliğine Kudüs’e kaçtığını ancak kaldığı otelde temiz fincanların olmadığını ve çay seçiminin iyi olmadığını hatırladı. Böylece Aşkelon’daki evine dönmeye karar verdi.
Liebskind durumu şöyle özetledi: “Yani günde birkaç kez roket alıyorsunuz ama iyi çay alıyorsunuz.”
Bazı şeyler buna değer.
11 Kasım
Bir anne, bir baba ve bir kız arkadaş, bugün İsrail’in güneyindeki üssünden bir askeri çıkarıp yakındaki bir alışveriş merkezine getirdi.
Yemek alanında (Şabat nedeniyle kapalı), dışarıdaki bir masayı işgal ettiler (İsraillilerin bu konuda çok fazla deneyimi var) ve ona annesinin yaptığı, tavuk, tatlı patates, makarna salatası, challah ve kırmızı kadife pastadan oluşan ev yapımı bir öğle yemeği ikram ettiler. .
80 derecelik havada oturup birbirimizin arkadaşlığından keyif almak neredeyse normal hissettiriyordu.
Eve dönüş yolunda on dakika sonra, ateşlenen roketlerin kırmızı alarmı radyo talk programını kesintiye uğrattı ve hedeflenen yer… tam olarak anne ve babanın olduğu yerdi.
Yolun kenarına çektiler, Demir Kubbe’nin (asker üssünden ateşlenen) roketleri durdurduğunu duydular ve ardından yola devam ettiler.
Neredeyse normal hissettim.
