‘Oğlumun dün mü yoksa beş dakika önce mi öldüğünü bilmiyorum’ – İsrail Haberleri
Bir Cumartesi sabahı basit bir “Seni seviyorum” mesajı ilk uğursuz uyarı notuydu.
Rachel Goldberg-Polin kabus gibi bir evrene girdiğini fark etti.
“Özür dilerim” yazan ikinci mesaj 23 yaşındaki oğlu Hersh Gazze sınırındaki Reim’de bir müzik festivalinde bulunan kişi neredeyse bu korku duygusunu pekiştiriyor gibiydi.
Rachel, Salı günü New York’ta Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi salonunun önünde dururken küçük bir gazeteci grubuna, “Dünyamda korkunç bir şeyin ortaya çıkmakta olduğunu hemen anladım” dedi.
Kendisi gibi Amerikan-İsrail çifte vatandaşlığına sahip olan oğlu, Hamas’ın 7 Ekim’de güney İsrail’e düzenlediği saldırıdan bu yana Gazze’de rehin tutulan 222 kişi arasında yer alıyor.
‘Dünya nerede?’
Görgü tanıklarının ifadesinden saldırıda kolunun koptuğunu ve Hamas onu bir kamyonetle Gazze’ye götürmeden önce kolunu turnikeyle sarmayı başardığını biliyor.
“Hersh’in son cep telefonu sinyali 7 Ekim sabahı saat 10.25’te Gazze’de bulundu.
Rachel, “O zamandan beri bize, Hersh’ün sol kolunda kanlı bir parçayla o kamyona bindiğini gösteren bir video verildi” dedi.
Hamas’ın 1.400’den fazla sivil ve askeri de öldürdüğü 7 Ekim saldırısından bu yana Güvenlik Konseyi, cinayetleri kınamak veya rehinelerin serbest bırakılması çağrısında bulunmak için ortak bir dil bulmakta zorlandı.
Rachel, odalarının önünde, küresel eylem talebinde bulunurken, tutuklulardan 100’ünün 33 farklı ülkeden pasaporta sahip olduğunu açıkladı.
Uluslararası Kızıl Haç Komitesi’nin rehineleri ziyaret etmesine bile izin verilmediğini açıklarken, “Dünya nerede?” diye sordu.
“Neden kimse bu insanların (esirlerin) ölmesi için bağırmıyor? Kızıl Haç’a erişime izin verildi?
“Neden kimse talep etmiyor sadece yaşamın kanıtı“dedi ve rehin alma olayının “küresel bir insani felaket” olduğunu ekledi.
Podyumun arkasında durup, grileşen koyu renk saçlarını yüzünden geriye doğru çekerek mikrofona konuşurken, rehinelerin aileleri ile odadaki diğer herkes arasındaki büyük uçurumu fark etti.
Rachel, “Hepinizden farklı bir evrende yaşıyorum” dedi.
“Oradasın. Aynı yerde yaşıyor gibiyiz ama hoşuma gidiyor; tüm sevdiklerim çalındı, aslında hepimiz farklı bir gezegende yaşıyoruz.
“Her birimize her gün, kasıtlı olarak kötü niyetli olmadan sorulan soruların en acımasızı “nasılsın?” sorusudur. Rachel dedi.
İki seçenek arasında kaldığını belirterek yanıt vermek istiyor: Ya oğlunun öldüğünü ya da Gazze’de kolu kopmuş bir şekilde esir tutulduğunu.
Rachel, 18 gün önce o kamyonette kan kaybından mı öldüğünü, dün mü öldüğünü, yoksa beş dakika önce mi öldüğünü bilmediğini söyledi.
Birisi nasıl olduğunu sorduğunda cevabın bu olduğunu açıkladı.
Oğlu barınakta saklandı, el bombaları ve makineli tüfek ateşiyle hedef alındı
Rachel, “acının ötesindeki gezegenimizi, uykusuz gezegenimizi, umutsuzluk gezegenimizi, gözyaşı gezegenimizi” tanımlarken, bu ölümcül belirsizlik durumu “gezegenimizdeki hepimizin hissettiği şey” dedi.
Gazetecilere ve izleyicilerine bakarak, “Biz, 200 rehinenin aileleri, kendi ıstırap gezegenimizde çok uzaktayız” dedi ve “neredesiniz?” diye sordu.
Saldırının sabahında oğlu Hersh ve arkadaşı Aner Shapira ile müzik festivaline katılan diğer 27 kişinin küçük bir koruyucu barınakta saklandığını söyledi.
Çok geçmeden kalabalık koruma alanına el bombaları atan Hamas teröristleri tarafından kuşatıldılar.
Hersh’le birlikte girişin yakınında duran Aner, el bombalarından sekizini geriye attı ancak mühimmatlardan üçü odanın içinde patladı.
Hamas ayrıca sığınağa RPG ateşledi ve makineli tüfekle ateş açtı. Hersh’ün arkadaşı Anar da ölenler arasındaydı. Hayatta kalan birkaç kişi cesetlerin arasında ölü taklidi yaptı.
Rachel, kişinin ahlaki pusulasını okuduğunu, aslında insanlığının, yalnızca kendi tarafındaki bebeklerin ölümüyle öfkelendiğinde, diğer taraftaki bebeklerin öldürülmesiyle öfkelenmediğinde kırıldığını söyledi.
“Bu nedenle, yalnız kaldığımız sessiz anlarda, dünya gezegeninin her yerindeki hepimiz kendimize şu soruyu sormalıyız: İnsan olmayı mı arzuluyorum yoksa nefretin baştan çıkarıcı lezzetli dünyasına mı sürükleniyorum.
“Bu sadece İsrail’e ya da Gazze’ye özgü bir olay değil. Gezegenin her yerinde var” dedi.
Rachel, “Ötekinin kim olduğuna karar verirsek verelim, diğerine duyulan nefretin baştan çıkarıcı, duyusal ve en önemlisi kolay olduğunu anlıyorum” dedi.
Ancak bunun yararlı veya yapıcı olmadığı konusunda uyardı.
Savaşın acımasız olduğunu söyledi çünkü acı rekabetinin asla kazananı olmaz.
Bir görgü tanığı ona Bedevi bir güvenlik görevlisinin oğlunun barınağında müzik festivaline giden gençleri kurtarmak için gösterdiği kahramanca çabaları anlattığında, oğlunun hikayesinde küçük bir umut ışığı buldu.
Silahlı kişilere kendisinin Müslüman olduğunu ve sığınakta saklananların da ailesi olduğunu söyledi ancak teröristler ona inanmadı.
Rachel, onu dövdüklerini ve o zamandan beri kendisinden haber alınamadığını söyledi.
“Kendini kurtarabilirdi” dedi ama “doğru olanı yapmaya çalıştı.”
“Bir anlığına evrendeki her şey alt üst olurken, birinin doğru şeyi yapmaya çalıştığını bilmek beni rahatlatıyor” diye ekledi.
