Yıkılan aileden özür dileriz: Be’eri katliamında yürümek – İsrail Haberleri
Evinize davet edilmedim, belki de hiç davet edilmemiş olabilirdim, sizinle tanışmamış da olabilirdim. Ziyaret ettiğimde Kibbutz Be’eri’nin kalıntılarıGazze sınırında senin hikayeni dünyaya anlatma ihtiyacından doğdum. Özel hayatına müdahale ettiğim için özür dilemek istiyorum. Gazeteciyim ama insanım. Durumunuzu anlamaya çalışırken, anlaşılmaz olanı da anlamaya çalışıyorum: canınızı alan kişileri.
Evinize adım attığımda ve barbar Hamas’ın 7 Ekim sabahı evinize yaptığı korkunç eylemleri incelediğimde savaşın külleri her tarafımdaydı. Buzdolabı mıknatıslarla süslenmişti, bu benim de hoşuma giden bir uygulamadır. buzdolabını anılarının saklanacağı bir yer olarak gören birçok aile var.
Ancak burada teröristlerin ateşlediği ateşin yakıcı sıcaklığı nedeniyle tanınmayacak kadar kavruldular ve eridiler. Şabat ve Tora’nın verilişini kutlayan bayram için sofranın kurulduğu bu evde kimin yaşadığını görmek istedim. Her şey grinin tonlarıyla kaplıydı.
Mutfak tezgahının üzerinde kül grisini dengeleyen renk tonlarıyla şekilsiz plastik bir hap kutusu; yiyecekler hâlâ buzdolabında; Yatak odasının yanındaki rafta yanmış ve duman lekeli çocuk ayakkabıları, ebeveynlerin yatak odası olan yerde kıyafetlerle dolu bir dolap ve rafta yatan bir çocuk peluş hayvanı, bu ailenin tarihinin son anlarından kalan birkaç kalıntıdan biri. .
Bu ev, saldırıya uğrayan birçok ailenin temsilcisidir: Haran, Kipnis, Shoham, Avigdori aileleri; 8 yaşındaki Emily Hand’in ailesi teröristler tarafından öldürüldü. O gün Kibbutz Be’eri’de 120’den fazla kişi soğukkanlılıkla öldürüldü ve bilinmeyen sayıda kişi kaçırıldı. O gün 1.400’den fazla İsrailli sivil sürüklenerek dışarı çıkarıldı, vuruldu, dövüldü, tecavüze uğradı, başları kesildi ve diri diri yakıldı.
İsrail ve Gazzeli siviller
Gazzelilerin durumu hiçbirimizin istemeyeceği ve hayal bile edemeyeceği bir durum: 2 milyon insan kalabalık mahallelerde yaşıyor, çoğu sefalet içinde yaşıyor ve çoğu zaman sadece birkaç saat çalışan elektrik ve akan su ile karşı karşıya kalıyor. İsrail ordusunun misilleme yapması nedeniyle birçok masum sivil öldürülüyor. Gazze’deki Hamas yöneticileri konularının arkasına saklanıyorlar.
İsrail’in 2005’te tek taraflı olarak tahliye etmesiyle Hamas yönetimindeki bölgeye Gush Katif’in lüks toprakları ve onunla birlikte İsraillilerin geride bıraktığı son derece gelişmiş çiftlikler ve verimli seralar verildi. Gazzelilerin hayırsever gözetmenleri onları yaktı. Kendi halkının insanlığı söz konusu olduğunda Hamas neredeydi?
İsrail her gün 20.000 Gazzeli işçiye kapılarını açarken, onları istihdam eden, sınırın öte yanından gelen ailelerin geçimini sağlayan da sizin gibi insanlardı. Filistinli işçilere sınırlarını açan Mısır değildi. Gazzeli komşularıyla ilişkiler ve güven kuranlar da komşularınızın aileleriydi. Hayatlarına mal olabilecek bir güven.
Hamas’ın cehennemden gelen savaşçıları için hazırladığı taktik el kitapları, nasıl rehin alınacağını, her birimin şapkasının ayrıntılarını ve ele geçirebilecekleri silahları çok net bir şekilde anlatıyordu. Sınır boyunca yer alan İsrail üssü, operasyonel komuta merkezi, kameraları ve sınırı hizalayan kibbutzların düzeni hakkında ilk elden bilgi sahibi olmak rahatsız edici.
A güvenlik ihlali birçoğu onlarca yıldır sorgulayacak ve hakkında yazacak ve birçoğu da bunun bedelini ödeyecek. Bu tam da istihbarat toplamış olabilecek işçilere sorulması gereken sorudur ve İsrail’i korumak için sınırda canlarını feda eden, insanlığı ön planda tutan ve sonunda İsrail’i işgal edebilecek teröristlere güvenen İsrailliler tarafından sorulması gereken sorudur. onları doğrudan veya dolaylı olarak öldürdük.
Terörle dolu bir yaşamı insanlıkla tartmanın hiçbir eşdeğerliği yoktur. Savaş çirkindir ama medeniyet dokusunu aşındırmaması gereken çizgiler de vardır. 200’den fazla rehinenin Gazze’ye dağıtıldığı ve dünyanın gördüğü en büyük pazarlık kozu olarak kullanılacağı tahmin ediliyor.
Ben bunu yazarken, Katar’ın bir anlaşmaya aracılık etme çabalarına itibar ederek iyi niyet göstergesi olarak gösterilen iki ABD’li rehine serbest bırakıldı. Ancak pek çok kişi şüpheci yaklaşıyor ve bu “büyük jestin” aslında alaycı bir savaş taktiği olduğu uyarısında bulunuyor.
Hamas, binlerce kişiyi İsrail sınırlarına gönderdiği gün, parlak İsrail ordusunu sistemli bir şekilde alt eden kurnaz ve gelişmiş bir insan savaş makinesidir. Savaş günleri ilerledikçe ve hikayeler ortaya çıktıkça, bu terör örgütünün gerçek stratejisi de netleşecektir. Dünyadaki çoğu medya kuruluşunun ön planda ve merkezinde yer alan, İsrail’e “paraşütle atlayan” 1000’den fazla medya mensubunun yanlışlıkla Hamas cephaneliğinin bir parçası haline gelmemesi gerekiyor.
Vahşeti tanımak ve not etmek ve düpedüz kötülük ile “savaş etiği” arasında ayrım yapmak medeni bir dünyanın sorumluluğundadır. Ahlaki eşdeğerlik bir seçenek değil, bu el kitabında yer almaması gereken bir sayfa. Teröristlerin ne ahlakı ne de yaşama saygısı vardı.
Bu evde yaşayan ailenin ve onlar gibi daha pek çok kişinin hayatını kaybetmesi boşuna olmamalı, ölseler bile saygıyı hak ediyorlar. Bundan yıllar sonra, bu küçük milletin tarihi hatırlandığında, hayatları çalınan siviller ve pek çok genç kadın ve erkek ölümsüzleşecek. Ve ne için?
Ayağımdaki küllerle anı yığınlarının ortasında dururken, umarım dünya hâlâ iyiyle kötüyü ayırt edebilir ve bu kadar çok masum kurbanın hayatını aklamaz.
Felice Friedson, The Media Line haber ajansının başkanı ve CEO’su ve Basın ve Politika Öğrenci Programı, Orta Doğu Basın Kulübü ve Kadınları Güçlendirme Programı’nın kurucusudur. Kendisine felice@themedialine.org adresinden ulaşılabilir.
Jerusalem Post ve OneFamily, Hamas katliamının kurbanlarına ve bunun bir daha asla yaşanmamasını sağlamak için askere alınan İsrail askerlerine destek olmak için birlikte çalışıyor.
OneFamily’e bağış yaparak bu projeye ortak olun>>
