Tarih Öncesi Sanatın Doğası, Nedenleri ve Kullanım Alanları
Tarihöncesi sanatın hayvan yaşamı ve doğurganlığı konularının dar yelpazesi ve keşfedilen birçok mağara resminin, heykelin ve gravürün uzaklığı ve erişilemezliği, sanat eserlerinin ‘sanat için sanat’ olmadığının göstergesidir. ‘ böylece sadece dekorasyon için üretilmiştir. Tarih öncesi erkek ve kadınların sanat eserlerini üretmek için çok daha ilgili nedenleri vardı. Yaratılış sebeplerinden bazıları şunlardır:
1. Hayatta kalmanın bir yolu
2. Hayatını tehlikeye atan hayvanların üstesinden gelmek için bir tür büyü
3. Bir tür ritüel ve ibadet
4. Amatör avcılar için öğretim araçları
5. Bilgilerin kaydedilmesi ve hikayelerin anlatılması
6. Doğurganlık büyüsü
• Bir hayatta kalma aracı olarak
Çeşitli tarihöncesi sanatlarda, dolayısıyla resim, heykel, gravür ve çömlekçilikte hayvanların baskınlığı, bu toplumlarda hayvanların önemini göstermektedir. Aslında, mağara erkeklerinin ve kadınlarının tüm hayatta kalmaları ve hayatlarını sürdürmeleri büyük ölçüde hayvanlara bağlıydı. Hayvan resimlerinin resim, gravür ve heykelde temsili, vahşi ve yırtıcı hayvanların derin mağaralarda ve sık ormanlarda başarılı bir şekilde avlanmasını sağlayan bir büyü veya büyü biçimiydi. Aşağıdaki noktalar, avlanan hayvanların tarihöncesi erkek ve kadınlar tarafından yaşamın temel ihtiyaçlarının karşılanmasında nasıl kullanıldığını vurgulamaktadır:
1. Avlanan hayvanların etli kısımları veya eti yemek olarak yenirdi.
2. Hayvanların dış örtüleri veya derileri, büyük kuşların tüyleri ve memelilerin kürkleri, sert iklim veya hava koşullarından korunmak için bir örtü olarak vücuda giyilirdi.
3. Hayvanlardan elde edilen yağ ve ilikler, taş veya kilden yapılan kandillerde yakacak olarak kullanılırdı.
4. Hayvanların yağları ve kanları, renkli pigmentler ve kayalardan renkli aşı boyaları için bağlayıcılar üretmek için kullanıldı.
5. Hayvanların kemikleri, av faaliyetleri için basit silahların yapımında ve boyaların karıştırılmasında palet olarak kullanıldı.
6. Mağara erkekleri ve kadınları için birincil sığınak görevi gören mağaraların yanı sıra, hayvan derilerinden çadırlar ve çamur, bitki lifleri, taş ve kemikten kulübeler yaptılar.
• Hayatını tehlikeye atan hayvanların üstesinden gelmek için bir tür sihir olarak
Tarih öncesi insanlar avcıydı ve hayatta kalmak için büyük ölçüde hayvanlara bağımlıydı.
Ancak bu hayvanların çoğu vahşi ve vahşiydi. Bu hayvanları avlamak çok riskliydi çünkü bu hayvanları basit silahlar, aletler veya aletlerle avladılar. Bu nedenle, tarih öncesi erkekler ve kadınlar, sempatik büyü veya av büyüsü olarak bilinen bir tür pratik büyüye başvurdular. Bu avlanma büyüsü, mağara adamının bir nesne ile onun görüntüsü arasında yakın bir bağ veya bağlantı bulunduğuna olan inancına dayanıyordu. Bu nedenle, çizilen görüntüye yapılan her şeyin canlı hayvanın ruhunu etkilediğine inanılıyordu.
Mağara adamı bunu yaparken avlanacak hayvanın göz, kulak ve burun gibi bazı hassas görüntülerini kasıtlı olarak çıkarmıştır. Bunun avlanma arifesinde canlı hayvanın mağara adamının varlığını görmesini, duymasını veya koklamasını engellediğine inanılıyordu. Bazen görüntülerin gövdelerine delinmiş oklar çizildi. Mağara adamı, bunun sonunda hayvanı güçsüz veya yaralı hale getireceğine ve hayvanı kontrolleri altına alacağına inanıyordu. Sempatik büyü, hayvanı yakalamada veya öldürmede başarı sağlamaktı. Başka bir günün avı için taze veya yeni resimler yapıldı. Bu sayısız mağara resimlerini, gravürlerini ve heykellerini doğurdu.
• Bir ritüel, ibadet ve kabul töreni biçimi olarak
Mağaraların yüzeylerine veya duvarlarına hapsedilmiş hayvan resimlerinin, avlanma faaliyetlerinde başarı için ritüellerin gerçekleştirildiği birer tapınma nesnesi olduğuna inanılıyordu. İyi bir av günü için görüntülerin etrafında özel danslar yapıldığına inanılıyor. Bu topluluklarda yaşayan gençlerin kabul törenlerinde, ritüellerde hayvan resimleri kullanılmıştır.
• Amatör avcılar için öğretim araçları olarak
Hayvanların görüntüleri, yeni avcılara ava çıktıklarında karşılaşacakları çeşitli türlerin karakterleri hakkında bilgi vermek için öğretim yardımcıları olarak hizmet etti. Deneyimli mağara avcılarının, avlanmanın onlar için yorucu bir görev olmaması için, ilk kez avcılar tarafından mızraklarla hedef alınacak her hayvan türünün parçalarını göstermek için görüntüleri kullanmış olabileceği iddia ediliyor.
• Bilgileri kaydetmek ve hikayeleri anlatmak için bir araç olarak
Bir grup hayvanın veya sürünün resimleri ve gravürleri, geçen mevsimler boyunca hayvan göçlerinin kaydedilmesinde kullanılmıştır. Fransa’nın Dordogne kentindeki Lascaux mağarasında bulunan gergedan, yaralı bir adam ve bir bizon kompozisyonu gibi bazı hayvan kompozisyonlarının bir av öyküsünü veya kahraman bir adamın ölümünü anlattığına inanılıyordu. Olayların yazılı bir şekli olmadığı için, sayısız mağara resmindeki kompozisyonların çoğunun tarihöncesi insanın avcılık faaliyetlerinde yaşadığı olayları ve durumları kaydetme aracı olduğuna inanılıyordu.
• Doğurganlık tılsımı olarak
Mağaralarda keşfedilen kadın heykel figürlerinin, doğumdan ve toprağın bereketinden sorumlu doğurganlık tanrıçaları olduğuna inanılıyordu. Bir örnek ‘Willendorf Venüs’üdür. Güçlü bir doğurganlığı vurgularlar. Figürün üreme niteliklerine vurgu yapılır: Abartılı veya büyük göğüsler, uyluklar, kalçalar, mide ve kalçalar, küçük kollar ve bacaklar. Bilim adamları, tarih öncesi erkekler için cinsel nesneler olarak görüldükleri için onlara “Venüsler” diyorlar. Dahası, işlev ve biçim temsili açısından, çıplak olarak tasvir edilen Yunan tanrıçası Afrodit’in Roma versiyonu olan Venüs’e benziyorlardı. Bu rakamların kısır mağara kadınlarını doğurganlık gücüyle suçladığına inanılıyordu. Tarihöncesi erkek ve kadınların Neolitik dönemde tarımsal faaliyetlere başladıklarında toprağın bereketini sağlamak için ritüeller yoluyla da onlara danışılırdı.
Tarih öncesi erkekler ve kadınlar, bugünün sanatlarının temellerini oluşturan yaratıcı yaratımları için güçlü nedenleri olan büyük düşünürler ve filozoflardı. Öğrenilmeleri ve takdir edilmeleri gerekir.
