Yahudi Yeni Yılı diğerlerinden farklıdır. İşte nedeni – İsrail Kültürü
Roş Aşana için En İyi Siman
Simanim, bayram yemeğinin merkezi bir parçası olan özel yiyeceklerdir. Roş Aşana.
Bir elmayı bala batırıp, güzel ve tatlı bir yıl diliyoruz. Biz de bir nar yeriz ve sevabımızın bu meyvenin çekirdekleri kadar çok olmasını niyaz ederiz.
Chofetz Chaim olarak bilinen Radinli Haham Yisrael Meir HaCohen, yalnızca Roş Aşana’da değil tüm yıl boyunca önemli olan en önemli siman hakkında konuştu.
“Roş HaShana için hazırladığımız sembolik yiyeceklerin anlam ve gücü olduğunu biliyoruz ve bu nedenle tatlı olanı yemeye, bu yiyecekleri kutsamaya ve onlar için dua etmeye çalışıyoruz” dedi. “Ancak anlamlı simanim arayışında bu kadar titizsek, hoş bir mizaçtan, bir gülümsemeden ve başkalarına gösterdiğimiz sabırdan daha iyisi olamaz. Ve öfke ve inatçılıktan daha kötü bir simanim yoktur. Sonuçta davranışlarımızın da etkisi ve sonuçları vardır, Gemara’da belirtildiği gibi: “Başkalarına şefkat gösterene Cennetten şefkat bahşedilir” (Şabat 151b). Roş Aşana’da şefkat, sevgi ve nezaket simanimlerine özellikle dikkat etmemiz gerekiyor.”
Ruhun Sesi
Diğer ülkeler yeni yılı gürültülü bir partiyle kutlarken, biz yeni yıla tamamen farklı bir şekilde başlıyoruz, birkaç dakikamızı sessiz kalmaya ve sadece dinlemeye ayırıyoruz. Buna göre, okuduğumuz dua, “Baruch Ata…lishmo’a kol şofar”, hiçbir şey yapmayı gerektirmeyen, sadece dinlemeyi içeren bir mitzvahı paylaştığımızı yansıtır.
Sesi şofar tarihimizdeki önemli olayları çağrıştırıyor: Yitzchak’ın yerine bir koçun kurban edildiği Akeida; Har Sina’da Tevrat’ın okunması sırasında duyulan şofar sesleri; ve kölelerin serbest bırakıldığı Yovel (Jübile yılı). Aynı zamanda bize, peygamberlere göre şofar sesleriyle başlatılacak olan gelecekteki Kurtuluş’u da hatırlatır.
Birkaç dakika boyunca konuşmuyoruz, tepki vermiyoruz veya tartışmıyoruz; sadece dinliyoruz. Biz araya girip görüşümüzü ifade etmiyoruz; Etrafımızdaki ve içimizdeki tüm koşuşturmanın gürültüsünü susturur ve saf bir sese, ruhun sesine odaklanırız.
Hangi ‘Reuben’ Olacaksınız?
Roş Aşana hakkında düşünceleriniz neler? Piaseczno Rebbe’si Haham Kalonymous Kalman Shapira, geçen yılı incelemek yerine öncelikle gelecek yılı sabırsızlıkla beklememizi ve yaşamın her alanında kendimizden tam olarak ne istediğimizi düşünmemizi tavsiye ediyor.
Haham Shapira öldürüldü Holokostancak değerli bir eğitim mirası bıraktı: “Eğer Hashem’e hizmet etmek ve kendinizi yükseltmek istiyorsanız ve yetmiş yaşındayken Bar Mitzva’nızdakiyle aynı yerde olmak istemiyorsanız, şunu yapın: Her yıl, kendinize bir hedef belirleyin. Örneğin adınız Reuben ise, bir yıl sonra olmak istediğiniz Reuben’i, başarılarını, çalışmalarını, karakter özelliklerini ve onunla ilgili her şeyi hayal edin. Bu hayali Reuben’i göz önünde bulundurarak, yıl boyunca kendinizi onunla karşılaştırın. Bu şekilde tam olarak nerede yetersiz kaldığınızı ve o olabilmek için ne tür bir çalışma yapmanız gerektiğini görebilirsiniz. Tanrı’ya olan günlük hizmetinizin ve kişisel arınmışlığınızın, bundan bir yıl sonra olmak istediğiniz Reuben olma hedefinize ulaşmaya yeterli olması için çabalayın.
Eve Hoş Geldiniz Bubby’ler
Yaakov Selavan, Golan Bölge Konseyi’nin başkan yardımcısıdır. Bu gergin haftalarda Kuzey’de kalma kararını şöyle açıkladı: Biz, bu zorlu duruma rağmen kalmayı ve karaya tutunmayı seçtik. Ve eğer biri bizim deli olduğumuzu düşünüyorsa şunu bilmeli ve Hizbullah da bilmeli ki, İsrail’in geçirdiği zorlu yıla rağmen geçen hafta Ben Gurion Havalimanı’na yeni göçmenlerle dolu bir uçak daha indi.”
Yaakov, yıllar süren müzakerelerin ardından, tam da bu zorluğun ortasında, Diaspora’daki pek çok kişinin eve dönme zamanının geldiğinin farkına vardığını yazdı. Bu anlayışa ulaşanlar arasında Yaakov’un büyükannesi Jacqueline Yocheved Hirsch (87) ve kız kardeşi Marsha Rubkin (89) vardı; her ikisi de Atlanta’dandı. Jacqueline Kudüs’te yaşayacak ve Marsha Rehovot’ta yaşayacak.
Yaakov şöyle devam etti: “Bubby’nin ve kız kardeşinin torunlarının çoğu uzun yıllardır İsrail’de ve her ikisinin de burada düzinelerce torun çocuğu var.” “Artık ‘Amerikalı bir büyükannemiz’ yok.
“Bu bize, burada yaşayacağımız gerçeğini nasıl hafife almamamız gerektiğini ve zorluklara rağmen nasıl daha iyi bir yer olamayacağını açıklığa kavuşturuyor. Yani, ben Şabat’ı burada, Kuzey’de geçirirken, Bubby Kotel’deydi; burada bir İsrailli olarak haftarah’ı ilk kez duydu; doğrudan ona konuşan bir haftarah: ‘Gözlerinizi kaldırın ve hepsinin toplandığını ve toplandığını görün. sana gel; oğullarınız uzaktan gelecek.’”
