Yetersiz fon, yetersiz personel, dağınık: İsrail’in halkla ilişkiler başarısızlıkları açıklandı – İsrail Haberleri
İsrail-Hamas Savaşı’nda İsrail’in kamu diplomasisi nerede ters gitti?
Levy’e göre savaşın başlangıcında İsrail’in özel bir yabancı medya sözcüsü yoktu ve mevcut sistem, birden fazla dile hakim, profesyonel, tam zamanlı sözcülerden ziyade ağırlıklı olarak gönüllülere dayanıyordu. İsrail’in kamu iletişimi daha çok ordu tarafından, özellikle Tuğamiral Daniel Hagari komutasındaki IDF Sözcü Birimi tarafından yürütülüyor ve bu da ülkeye bir “sıkıyönetim” hissi veriyor. Hükümetten yorum almak isteyen gazeteciler genellikle, yeterli sayıda personel bulunmayan ve savaş çabalarına yardımcı olmak için hayatlarını askıya alan gönüllüler tarafından desteklenen tek bir kişiye yönlendiriliyordu. Başlangıçta İkinci Lübnan Savaşı’ndan sonra etkisiz iletişimlerle ilgilenmek için kurulan Halkla İlişkiler Müdürlüğü, özellikle çatışmanın başlangıcında daha çok İsrail içindeki iç iletişime odaklandı.
Sivil taraf büyük ölçüde doğaçlama yapılmış, gönüllülerle dolu ve personel yetersizliğine rağmen, IDF dış halkla ilişkiler iletişimine yanıt verme yeteneğini geliştirmişti. Conricus, “IDF Sözcüsü Birimi pek çok şeyi doğru yapıyor ve uluslararası medyayla iletişim kapasitesini defalarca geliştirdi” dedi Conricus, “Al Ahli Hastanesi, UNRWA, Al Şifa Hastanesi – tüm bu durumlar, uluslararası medyanın Amiral Hagari’nin İngilizce konuşması ve uluslararası medyayı gerçekten ön plana ve merkeze koymasıyla öncelik verildi. İsrail medyasının almadığı son dakika haberlerine uluslararası medyanın erişim izni verildiği çok sayıda örnek gördük.”
Conricus, kriz iletişiminin iyi örnekleri olmasına rağmen bir stratejinin eksik olduğuna dikkat çekti: “Büyük stratejik düzeyde eksik olduğunu düşündüğüm şey, İsrail Devleti’nin uluslararası medyanın halkla ilişkiler, uluslararası halkla ilişkiler ve halkla ilişkiler olduğunu kabul etmesidir. stratejik kolaylaştırıcılardır. Eğer bunu doğru yapmazsak, kendi ayağımıza kurşun sıkıyoruz ve faaliyet gösterme ve stratejik hedeflerimizi takip etme yeteneğimizi sınırlıyoruz.”
Krieger sivil toplumda da benzer bir konunun altını çizdi. 7 Ekim’den bu yana rehine ailelerini temsil eden son derece etkili Rehine ve Kayıp Aileler Forumu bile motivasyonu yüksek olmasına rağmen eğitimli profesyoneller kadar etkili olmayan gönüllülerle dolu. Ek olarak, her ailenin mesajlarını farklı şekilde ifade etmesi ve hükümet ile forum arasında güçlü farklılıklar olması nedeniyle mesajlaşma birleşik değildir.
Krieger, güçlü bir konumu korurken rehineler için pazarlık yapmanın karmaşıklığına dikkat çekerek, “Herkes (siyasi düzeyde) duruş sergiliyor” dedi. Güç gösterme, savaşma, rehineleri eve getirme, teröristlerle pazarlık yapma ve Amerikalıları yatıştırma ihtiyacının, çoğu zaman rehine sorununun gözden kaçmasına neden olduğunu, hükümetin içinde bulunduğu zor durumu kabul etti.
Etkili kamu diplomasisine ulaşmak, şu anda eksik olan yapılandırılmış bir çerçeve oluşturmayı gerektirir. Conricus bu sorunu çözmek için birkaç çözüm önerdi:
- Finanse edilen ve yönlendirilen ulusal halkla ilişkiler kuruluşu: İsrailli, Arap ve uluslararası izleyicilere odaklanan, iletişim için açık rehberlik ve bütçelere sahip özel bir kuruluşun olması gerekir. Bu kuruluş, strateji, görsel imgeler, sosyal medya, doğrulama ve açık kaynak istihbaratı konularında yetenekli profesyonellerden oluşan bir ekip içermelidir.
- Gerçekleri kontrol etme ve istihbarat ekibi: Bilgileri hızlı bir şekilde doğrulamak ve Hamas ve diğer düşmanlar tarafından yayılan yanlış bilgilere karşı koymak için özel bir ekip kurulmalıdır. Şu anda yanlış anlatılara yanıt vermedeki gecikme önemli PR hasarına neden oluyor.
- Geliştirilmiş görsel yetenekler: İsrail’in görsel içeriği etkili bir şekilde toplamak ve yaymak için uzmanlaşmış birimlere ihtiyacı var. Hamas ve Hizbullah gibi düşmanların savaş kamera birimleri bu açıdan çoğu zaman İsrail’inkinden daha iyi performans gösteriyor.
Mevcut doğaçlamalara rağmen, IDF Sözcüsü Birimi içinde sivil bir birimin kurulmasına ışık tutabilecek başarılar elde edildi. Conricus, IDF’nin yabancı medyaya öncelik verdiğini, çoğunlukla uluslararası basının son dakika haberlerine yerel muhabirlerden önce erişmesine izin verdiğini belirtti. Ek olarak, ordunun üst düzey yetkilileri kriz iletişimlerinde doğru tepki gösterdi. Örneğin, Conricus’un “tüm kriz iletişimlerinin anası” olarak tanımladığı Dünya Merkezi Mutfak (WCK) durumu sırasında, IDF’nin genelkurmay başkanı sabah saat 2’de yabancı medyaya öncelik veren İngilizce bir açıklama yaptı. “Bu, tam da ihtiyacımız olan türden bir medya; uluslararası medyanın İsrail’in meşruiyetini korumak ve meşru savaşımızı sürdürmek için ön planda ve merkezde olması gerekiyor.”
Levy, savaş sırasında gönüllülere duyulan güveni vurgulayarak yeni bir varlığa duyulan ihtiyaç konusunda hemfikirdi. Profesyonel bir altyapıyla desteklenen eğitimli sözcülerin gerekliliğine dikkat çekti. Levy, görevinden ayrıldığından beri, Diaspora’yı etkileyen kişilere doğru bilgi sağlamak amacıyla Diaspora Bakanı Amichai Chikli tarafından desteklenen, State of the Nation adlı popüler bir podcast başlattı.
Krieger, etkileşimleri işlemsel olarak ele almak yerine medya profesyonelleriyle kaliteli ilişkiler geliştirmenin önemini vurguladı. Krieger, “Önemli gazeteciler ve hikayemizi anlatması gereken diğer kişilerle ilişkiler geliştirmemiz gerekiyor” diyerek, önemli haber kaynaklarını ve hedef kitleyi belirleme ve gazetecilerin hikayeyi İsrail’in bakış açısından anlatmalarını sağlama ihtiyacını vurguladı.
İsrail’in halkla ilişkiler sorunlarına ilişkin hiçbir tartışma, siyasi boyut dikkate alınmadan tamamlanmış sayılmaz. Web seminerinin soru döneminde moderatör olan Harkov, Başbakan Binyamin Netanyahu’nun siyasi öncelikleri ve kişiliğinin, sağlam bir kamu diplomasisi çerçevesi oluşturma konusundaki aciliyet eksikliğine katkıda bulunmuş olabileceğini savundu.
“Netanyahu 2022’de göreve geldiğinde, rehine müzakerelerini koordine etme rolü de dahil olmak üzere birçok rolü açık bıraktı. Şimdi elimizde biri var ama New York’ta başkonsolos yoktu. Bunu hemen yapmanın önemli olduğunu düşünmüyordu… ve hiçbir zaman bu şeylerin hiçbirine gerçekten öncelik vermedi,” dedi Harkov. Netanyahu’nun Dışişleri Bakanlığı’na olan tarihi güvensizliği ve İngilizce’deki güçlü iletişim becerisi durumu daha da karmaşık hale getirebilirdi.
Ayrıca Krieger’in de belirttiği gibi, 7 Ekim’den bu yana İngilizce’yi ana dili olarak konuşmayan iki dışişleri bakanıyla ilgili bir sorun yaşandı. “Dışişleri Bakanlığı ülkenin yüzüdür ve orada olmalıdır… yani eğer yüksek düzeyde İngilizce iletişim kuramıyorlarsa, en azından iletişim kurabilen personele sahip olmalılar.”
Hükümet düzeyinde yeterli düzeyde İngilizce becerisinin olmayışına ek olarak şirket içi yanlış iletişim de vardır. Levy’nin hükümet sözcüsü olarak görevden uzaklaştırıldığı ve ardından görevden alındığı hafta Netanyahu, Knesset Dışişleri ve Savunma Komitesi’ne “İngilizce iki kelimeyi bir araya getirebilecek tek bir kişi bulamadığından” şikayette bulundu. Eylon’a göre, Levy’nin Başbakanlık Ofisi’nde sözcü olarak çalışmasına rağmen görünüşe bakılırsa hiç kimse Netanyahu’ya Levy’nin uzaklaştırılması konusunda bilgi vermemişti ve kendisi de durumun tam olarak farkında değildi.
Conricus, ikilemi siyasi irade eksikliği olarak özetledi ve İsrail’in halkla ilişkiler çalışmalarının ulusal bir öncelik olmadığına dikkat çekti. Politikacıların etkili kamu diplomasisinin önemini fark etmesinden önce durumun daha da kötüleşmesi gerekebileceğini öne sürerek, “Bunun para, çaba ve personelden oluşan yapılandırılmış bir çaba olması gerekiyor” dedi.
“Maalesef ulusal halkla ilişkiler ulusal (siyasi) bir öncelik değildir. Bu bir eğlencedir, tek kişilik bir gösteridir. Bazı durumlarda bu, kimsenin göstermediği bir gösteridir. Parası, emeği, personeli olan yapılandırılmış bir varlık olması gerekiyor… Karamsar olmak gerekirse durum henüz bunun gerçekleşmesi için yeterince kötü olmayabilir. Politikacıların halkla ilişkiler kalitemiz ile stratejik hedeflerimizi takip etme yeteneğimiz arasında doğrudan bir bağlantı olduğunu fark etmeleri için belki hâlâ Amerikan silah ambargosuna ya da Hamas’ın yenilgisi olmadan savaşı sonlandırmaya ihtiyacımız var.”
Tüm konuşmacılar İsrail’in halkla ilişkiler zorluklarını vurgulayan ve etkili çözümlere yönelik ipuçları getiren önemli unsurları gündeme getirdi. Kamusal sivil düzeydeki mevcut aksiliklere rağmen, etkili kamu diplomasisi bir ülkenin stratejik çıkarları açısından, özellikle de benzersiz jeopolitik zorluklarla karşı karşıya olan İsrail gibi bir ülke için hayati öneme sahiptir. Kamu diplomasisi yalnızca uluslararası algıyı şekillendirmez, aynı zamanda bir ülkenin küresel sahnede faaliyet gösterme yeteneğini de etkiler. Güvenliği ve stratejik kararları uluslararası toplum tarafından yakından takip edilen İsrail için sağlam bir kamu diplomasisi çerçevesine sahip olmak bir lüks değil zorunluluktur.
Bunu başarmak için İsrail’in geçici, gönüllülük odaklı bir yaklaşımdan daha kurumsal ve profesyonel bir sisteme geçmesi gerekiyor. Bu sadece krizlere yanıt vermeyi değil, proaktif olarak anlatıları şekillendirmeyi ve uluslararası medyayla ilişkiler kurmayı da içeriyor. İsrail bunu yaparak uluslararası imajını daha iyi yönetebilecek, yanlış bilgilendirmeyle mücadele edebilecek ve politikaları ve eylemleri için destek toplayabilecektir.
İsrail’in kamu diplomasisi, hazırlık eksikliği, yetersiz altyapı ve siyasi atalet nedeniyle daha da kötüleşen önemli zorluklarla karşı karşıyadır. Kamu diplomasisi için özel, profesyonel bir varlık oluşturmak, doğrulama ve görsel yetenekleri geliştirmek ve medya profesyonelleriyle kaliteli ilişkiler geliştirmek, İsrail’in imajını güçlendirmeye ve stratejik hedeflerini desteklemeye yönelik çok önemli adımlardır. Bu çabalarda siyasi boyut, özellikle de liderlik öncelikleri ve algıları kritik rol oynuyor. Etkin kamu diplomasisi yalnızca taktiksel bir gereklilik değil aynı zamanda İsrail’in uzun vadeli güvenliği ve uluslararası ilişkileri için hayati önem taşıyan stratejik bir kolaylaştırıcıdır.■
