Asma: Chelm’in Dokunuşu – İsrail Haberleri
Çeşitli kurumların kapatılmasını gerektiren olayların yaşanması talihsiz bir gerçektir. Kudüs’teki sokaklar neredeyse her zaman Talbiyeh ve Rehavia mahallelerinde ve bazen de onlara bitişik mahallelerde bulunur. Bu durum, özellikle bu tür etkinliklerin çoğu insanın hafta sonu alışverişini yaptığı perşembe veya cuma günleri gerçekleşmesi durumunda bölge sakinleri için ciddi rahatsızlıklara neden oluyor.
Genel kural, ana caddeler boyunca barikatların kurulmasıdır; bu da sürücülerin hayatını zorlaştırırken, yayalar için biraz daha az zordur.
Üstelik barikatlarda genellikle belediye çalışanı olan ya da bu durum için kiralanan kişiler bulunuyor.
Geçen hafta öyle değildi; Keren Hayesod Caddesi’ne çıkan her ara sokak sadece barikatlarla değil aynı zamanda en az üç polis memuru tarafından kontrol ediliyordu. Şu anda yalnızca üç konutun bulunduğu ve dördüncüsünün içi boşaltılmış olan kendi sokağımda, sakinlerin Keren Hayesod’dan girmelerine izin verildi ancak çıkmalarına izin verilmedi.
Hükümet Basın Bürosu tarafından verilen basın kartım, genellikle kamuya açık olmayan yerler de dahil olmak üzere çoğu yer için geçerli bir pasaporttur. Bu olayda, yaklaşık 2.000 polis personelinin yıllık etkinlik güzergahı boyunca hazır bulunduğu sırada Eşcinsel Onur yürüyüşü – dokuz yıl önce 16 yaşındaki Shira Banki’nin akıl hastası dindar bağnaz Yishai Schlissel tarafından bıçaklanarak öldürüldüğü ve altı kişiyi daha yaralamayı başardığı trajediye benzer bir trajedinin yaşanmamasını sağlamak.
İnbal Oteli’nden eve döndüğünüzde Keren Hayesod boyunca her ara sokağın girişindeki barikatları ve polis kümelerini görmezden gelmek imkansızdı. Keren Hayesod’un kaldırımında da barikatlar vardı; polis önce adresimi tespit ettikten sonra geçmeme izin vermek için nazikçe harekete geçti, bu da barikatı aşmak için gereken meşruiyeti sağladı. Ancak birkaç polisin daha hazır bulunduğu, girişinde barikat bulunan sokağıma vardığımda karşı tarafta üst kattaki komşum Varda Borowski duruyordu ve bana şöyle bağırdı: “Seni içeri alacaklar ama almayacaklar. seni dışarı çıkarayım.”
“Sorun yaşamayacağım.” diye cevapladım sakin bir tavırla. “Basın kartım var.”
Bu kez basın kartı büyüsünü yapamadı. Bir polisle birkaç dakika tartıştıktan sonra amirini aradı, o da basın kartını dikkatle inceledi, ben de kartın Devlet Basın Bürosu tarafından verildiğini tekrarladım ama sonuç alamadım.
Sonunda bana sokağın diğer ucundan çıkıp Balfour’un sonundan Fransa Meydanı’na yürüyebileceğimi, oradan da Bağımsızlık Parkı’na giden yürüyüşçülere katılabileceğimi söyledi.
Eğer arka girişten çıkabiliyorsam hem evime hem de gideceğim yere daha yakın bir girişten çıkmamı engellemek tamamen mantıksızdı.
Ah, Kudüs’te her zaman Chelm’in bir dokunuşu vardı.
İşin parlak tarafı polisin son derece kibar ve çoğu durumda çok yardımsever olmasıydı; bu da Tel Aviv’den yayılan polis şiddeti hikayeleriyle tam bir tezat oluşturuyordu.
Balfour ve Smolenskin sokakları bugün
■ Sokağımdaki boş eve döndüğümde orası benim evimdi. Başbakan Binyamin Netanyahu ve ailesi uzun yıllardır O dönemdeki güvenlik düzenlemelerinden biri, bölge sakinlerine ait olmayan otomobil ve diğer araçların hem Balfour hem de Smolenskin caddelerinin yarısında kurulan güvenlik tesislerinin ötesine park edememesiydi.
Bugünlerde tesisler hala orada olmasına ve Balfour’daki kabinlerden birinde güvenlik görevlilerinin ara sıra görülmesine rağmen arabalar serbestçe park edebiliyor. Çok kısa ve dar olan ve caddenin sadece bir tarafında konutların bulunduğu Smolenskin Caddesi’nde, tamamı sakinlere ait olmayan ortalama 20 park edilmiş araç ve daha önceki park edilmeyen bölgede bir düzineden fazla park edilmiş araç bulunmaktadır. Balfour’da. Bazı araçlar aslında kaldırıma park edilmiş durumda ve sahipleri trafik kurallarını cezasız bir şekilde ihlal ediyor.
Baş yargıcın evi
■ GÜVENLİK KONUSUNDA, Yüksek Mahkeme’nin bir sonraki başkanı olarak görev yapmak üzere seçilen veya atanan kişi, geçen Ekim ayında eski başkan Esther Hayut tarafından boşaltılan Balfour’daki daireyi işgal etmeyecektir. Kompleksin kapısındaki güvenlik kulübesinin kaldırılması, buna artık ihtiyaç kalmadığını gösteriyor.
İlginç bir şekilde, merhum başbakan yardımcısı Yigael Yadin’in yaşadığı binanın girişindeki güvenlik kulübesi, onun siyasetten ayrılışından ve 1984’teki ölümünden sonra yıllarca orada kaldı ve ancak bina büyük bir tadilattan geçtiğinde kaldırıldı.
greerfc@gmail.com
