Tel Aviv’deki fotoğraf sergisi rehineleri akılda tutmayı amaçlıyor – İsrail Kültürü
Haber platformlarının çoğalması, durmaksızın ve nefes almadan “son dakika haberleri” ve diğer bilgileri yayınlaması, dünyadaki gelişmelerden haberdar olma görüntüsü sağlayabilir. Ancak doğal olarak gördüklerimiz, duyduklarımız ve okuduklarımız genellikle bazı siyasi gündeme uyacak şekilde kanalize edilir, düzenlenir ve hazırlanır, böylece şu veya bu olayın kanıtlarını görebiliriz, ancak haberin açısı farklı medya arasında geniş ölçüde değişebilir. satış noktaları.
7/24 haber bombardımanına maruz kalmanın daha gizli bir başka dezavantajı, ekranlarımıza gösterilen olayların – çoğu zaman üzücü – içeriğine alışma eğiliminde olmamızdır. Yigal Bareket bunu anlıyor ve Eksik fotoğrafçılık girişiminin arkasındaki meslektaşlarının da bunu anladığını söylüyor.
Tamamlanmamış açık hava sergisi (başlığı, tüm rehineler eve dönene kadar İsrail toplumunun yeniden tamamlanamayacağı gerçeğine gönderme yapıyor) Hechal Hatar’ın dışında açıldı, ancak Tel Aviv29 Mayıs’ta Eyal Ofer (eski adıyla Helena Rubinstein) Pavyonu’nun karşısında yer alacak ve 28 Haziran’a kadar devam edecek. Gösteride, rehinelerle ilgili faaliyetlere ve onların serbest bırakılması için devam eden kampanyaya atıfta bulunan 24 fotoğraf yer alıyor.
Bareket şöyle açıklıyor: “Rehinelerin karargah ekibinde BFF – Aileler İçin İş adlı bir grup var.” “Rehinelerin ailelerini bağışlarla değil, lojistik ve diğer şeylerle destekleyen bir grup ticari şirket.” Serginin sponsorlarından Bank Hapoalim’in Pazarlama Başkan Yardımcısı olarak geçimini sağlayan Bareket, boş zamanlarında hevesli amatör bir fotoğrafçı.
Aşırı maruz kalmanın tehlikeleri
Tehlikelerine dikkat çekiyor haberlere aşırı maruz kalma. “En büyük mücadelemiz insanların rehineleri unutmamalarını sağlamak; bu başından beri vardı. Bu sadece onları serbest bırakmak değil, aynı zamanda kamuoyunu bu konuda eğitmek, kamuoyunu olup bitenlerden haberdar etmek ve bilinçlendirmek anlamına da geliyor. Hikaye sürekli manşette çıkıyor ve insanlar buna alışıyor ve daha az yanıt veriyor.”
Görsel görüntüler genellikle bunu başarmanın iyi bir yoludur ve Tamamlanmamış arka oda personeli, ilgili alanlardan ağır topları içerir. Dana Wohlfeiler-Lalkin ismi parlak bir şekilde öne çıkıyor. Kendisi, 20 yılı aşkın bir süredir Tel Aviv Muza – Eretz İsrail Müzesi’nde her yıl düzenlenen Yerel Tanıklık ve Dünya Basın Fotoğrafı sergisinin arkasındaki beyin ve vizyondur.
Bareket, Wohlfeiler-Lalkin ve Eksik jürinin diğer üyelerinin işleri, profesyonel ve amatör 250’den fazla fotoğrafçı tarafından gönderilen 650’den fazla başvuruyu eleyerek ve onları sadece 24 temsili sergiye indirgeyerek onlar için biçilmiş kaftandı. rehine hikayesinin arkasındaki hikaye.
Bareket, “Amaç, rehinelerin içinde bulunduğu kötü duruma kamuoyunun dikkatini çekmek için fotoğrafçılardan yeni materyaller almaktı” diye belirtiyor. “Yoman Massa’dan (diğer adıyla Travelog) Itamar Peleg’i gemiye aldım. Bu, fotoğrafçılarla iletişime geçmemize yardımcı oldu.” Travelog, dünya çapında konsept geziler ve belgesel çalışmaları konusunda uzmanlaşmıştır.
Bana gönderilen bazı baskıların ön izlemesine bakılırsa, tam yayılımın istenen etkiyi sağlaması bekleniyor. Bareket, fikrin çeşitli duyulara hitap etmek olduğunu söylüyor. “Fotoğrafların bir kısmı belgesel, bir kısmı ise ustalıklı ve sanatsal. Eklektik bir koleksiyon.” Shavit Vos’un tüyler ürpertici tek renkli çalışmasının da aralarında bulunduğu birkaç sanatsal eser dışında, katılımların büyük çoğunluğu aşırı düzenleme, kırpma ve diğer manipülasyonların olmaması şartına tabiydi.
Bareket, serginin gerçekleşmesinden mutlu olduğunu ve istenilen etkiyi yaratmasını umduğunu söyledi. Ancak ilk etapta etkinliğe gerek kalmasaydı daha mutlu olacağını söylüyor. “Umarım sergiyi açtığımızda, rehineler serbest bırakıldığı için bize onu kaldırmamız söylenir; bu benim en hararetli dileğimdir.” Amin.
