Engizisyoncu: oyun incelemesi

Karanlık bir ortaçağ fantastik dedektif macera oyunu olan The Inquisitor, 8 Şubat’ta Steam’de yayınlandı. Konu, Polonyalı yazar Jacek Piekara’nın “Ben, Engizisyoncu” adlı çok satan romanından uyarlanmıştır. Eleştirmenler atmosferi ve ilginç olay örgüsünü övüyorlar, ancak performansın arzu edilenden çok uzak olduğunu belirtiyorlar. Sürüm, çevrilmiş altyazılarla resmi olarak Rusya’daki kullanıcılara sunulmaktadır. Izvestia, The Inquisitor’ı oynadı ve hâlâ geliştirilecek çok şey olduğunu fark etti.

Edebi bir temele sahip

The Inquisitor’ın dünyası, gerçek evrenin alternatif ve fantastik bir versiyonudur. İçinde merhamet ve bağışlamanın yerini ceza aldı ve Kurtarıcı’nın kendisi Roma İmparatorluğunu fethetti ve demir yumrukla yönetmeye başladı. 1,5 bin yıl sonra Avrupa neredeyse tamamen Kilise’nin kontrolü altına giriyor. Buna paralel olarak özel bir organizasyon var – Engizisyon, üyeleri düzeni sağlıyor, kafirleri, günahkarları arıyor ve kötü ruhlarla savaşıyor.

Yeni ürünün kahramanı Mordimer Madderdin bu “polise” ait ve kullanıcılar onun adına oynuyor. Sürümün konusu Polonyalı yazar Jacek Piekara’nın “Ben, Engizisyoncu” adlı bir dizi fantastik romanına dayanıyordu, ancak oyuna tam bir uyarlama denemez. – yalnızca belirli olay örgüsü öğelerini ve karakterlerini ödünç aldı. Serinin tamamı Rusçaya çevrildi ve Rus kitapçılarında satılıyor.

Mordimer, Königstein şehrine gönderilir. Son zamanlarda burada kansız veya parçalanmış insan cesetleri bulundu. Batıl inançlı kasaba halkı bunun bir vampirin işi olduğuna dair dedikodu yapıyor. Oyuncuların görevi kan emiciyi bulup onunla başa çıkmak ve ayrıca yerel sapkın komplocularla uğraşmaktır.

Polonya edebiyatının video oyunlarına uyarlanması bariz bir trend. En çarpıcı örnek Andrzej Sapkowski’nin “The Witcher” eseridir. CD Projekt RED’den Witcher 3: Wild Hunt, en iyi açık dünya fantastik projelerinden biri olarak kabul ediliyor ve elbette süper başarılı Netflix serisinden önce geliyor. Bir süre önce Stanislav Lem’in “Yenilmez” adlı eserine dayanan bir oyun yaptılar ve hatta daha önce Pavel Lesnyak’ın “Equilibrium” romanına dayanan Devil’s Hunt piyasaya sürüldü. Tüm bu sürümlerden yalnızca Rivialı Geralt’ın hikayesi gerçekten “çıkışlandı”, ancak bu, diğer projelerin derinlik ve ayrıntı açısından ondan daha düşük olduğu anlamına gelmez. Bu nedenle, Engizisyoncu’nun bile büyük bir başarı şansı vardı, ancak şu ana kadar itidalle değerlendirildi.

Bu, eğitimsiz insanların en iyi ihtimalle Kilise’nin boyunduruğu altında yoksulluk içinde yaşadıkları ve herhangi bir günah yüzünden hayatlarını kaybetmekten korktukları, en kötü ihtimalle ise Engizisyon ateşine gönderildikleri karanlık bir fantezidir. Liderlik yozlaşmış ve fanatiktir, hattaana kahraman daha çok bir anti-kahramanı andırıyor – ara sıra etrafındakilere kaba ve küstah davranıyor, alaycı şakalar yapıyor ve merhamet veya şefkatten söz edilmiyor.

Ara, sorgula, cezalandır

Engizisyoncu’da Vurgu olay örgüsündedir. Bu nedenle, oyun arka planda kayboluyor: pasajın çoğu, konumlar arasında yavaş yürüyüşler, belge arama, ipuçları ve sorgulamalardan oluşuyor. Bazen kılıç dövüşleri olur ama bunlar nadirdir ve savaş sisteminin kendisi de çok karmaşık değildir: Bir düşman saldırısını engellemek ve bir dizi darbeyle karşı saldırı yapmak yeterlidir.

Fotoğraf: “The Dust”

Aksiyonun çoğu, kahramanın diğer dünyaya gittiği bölümlerde yaşanıyor. Burada dikkatli olmalısınız: Karanlık düşman varlıklar yeryüzünde dolaşıyor ve onların ataları gökyüzünde uçuyor. Dıştan bakıldığında, Yüzüklerin Efendisi’ndeki Sauron’un her şeyi gören gözü ile ahtapot arasındaki bir şeye benziyor. Canavar olup biteni dikkatlice izliyor, bu yüzden onun bakışlarına düşmemek daha iyi – hızlı misillemeler sizi bekliyor.

“Gerçek” dünyada Königstein sakinleri ve yönetimiyle sık sık iletişim kurmak zorunda kalacaksınız. Diyaloglarda kullanıcılara, çoğu “gri ahlak” alanında olmak üzere çeşitli açıklamalar seçenekleri sunulacak. Örneğin, bir satıcı küçük bir yalan nedeniyle uygun şekilde azarlanabilir veya gardiyanlara teslim edilerek ağır bir şekilde cezalandırılabilir. Bu kararlardan bazıları olay örgüsünü etkileyecektir, ancak Oyunun sonuna kadar kullanıcılar hangi sonucu aldıklarını bilemeyecekler. Engizisyoncu’da bunlardan en az üç tane var, ancak iki iyi son bile birbirinden çok az farklı olabilir. Ortalama olarak, bir oyun yaklaşık altı saat sürer.

Çünkü Çoğu konum doğrusaldır, dolayısıyla bunların içinde kaybolmak neredeyse imkansızdır. Kahraman ayrıca, oyuncuları en yakın ilgi noktasına yönlendirecek ve şüpheli sakinleri “vurgulayacak” bir “yetenek” görünümüne de sahip. Çoğu bulmaca sezgisel olarak çözülür. Bir yandan bu, geliştiricilerin oyuncuları elle yönlendirdikleri ve kendi başlarına araştırma yapmalarına izin vermedikleri izlenimini veriyor. Öte yandan bu durum The Inquisitor’ı yeni başlayanlar için daha erişilebilir bir proje haline getiriyor.

Fotoğraf: “The Dust”

İyileştirme gerekiyor

Daha önce The Inquisitor’ı oynayan oyuncular, kitap hayranlarının, karanlık atmosferi ve ilgi çekici konusu nedeniyle projeyi kesinlikle beğeneceğini belirtiyor. Bazıları incelemelerinde, geliştiricilerin olay örgüsüne ve dedektif oynanışına maksimum vurgu yapabileceklerini ve aksiyon bölümlerini tamamen kaldırabileceklerini yazdı. Özel yayınlarda fark edilen ana dezavantaj, düşük performanstır. Bazı kullanıcılar, ilerlemelerinin çoğunun kaybedilmesine neden olan kritik hatalarla karşılaştı. Şu anda Steam çevrimiçi mağazasındaki The Inquisitor sayfasındaki kullanıcı derecelendirmesi %71’dir. Batılı endüstriyel medyadan gazeteciler daha düşük bir puan verdi – 100 üzerinden yaklaşık 60 puan. Çoğu kişi The Inquisitor’ın iyi bir hikayesi olan iyi bir bütçe projesi olduğu konusunda hemfikirdi ancak teknik açıdan sınırlıydı.

Inquisitor, Rusya’daki kullanıcılara Steam çevrimiçi mağazasında 2.700 ruble karşılığında resmi olarak sunulmaktadır. Bir diğer artısı ise oyunun Rusça altyazılı olması ve arayüzün de tercüme edilmiş olmasıdır. Geliştiriciler henüz düzeltmeler içeren herhangi bir ek güncelleme duyurmadı, ancak büyük olasılıkla yakın gelecekte yayınlanacaklar. İyileştirmelerin ardından proje, eleştirmenlerden ve oyunculardan daha olumlu yorumlar alabilir ve gerçekten popüler hale gelebilir.