Kolon kanseriyle mücadele ederken Hava Kuvvetlerinde görev yapan teknisyenle tanışın – Savunma Haberleri
Ramla sakini Kfir Eliyahu, son iki haftayı Hatzor Hava Kuvvetleri Üssü’nde geçirdi. kemoterapi şişe vücuduna bağlandı. Temmuz ayında, ileri kanser teşhisi nedeniyle uçak teknisyeni olarak uzun süren kariyerine ara vermek zorunda kaldı. Ancak Hamas’ın İsrail’e saldırmasının ardından 7 Ekim’de42 yaşındaki bu çocuk tereddüt etmedi. Üsse dönmek ve milletin savunmasına mümkün olan her şekilde katkıda bulunmak üzere eşini ve çocuklarını geride bıraktı.
“Eşim ve ailem anlaşılır bir şekilde korku içindeydi” dedi. “İsteğimi biliyorlardı ama durumum hakkında endişeleniyorlardı. Tedavimin ertesi günü eşim beni üniformamla görünce ‘Nereye gidiyorsun?’ diye sordu.”
Ancak Eliyahu’nun kararlılığı sarsılmazdı.
“Cephedeki görüntüleri gören herkes kayıtsız kalamazdı” diye açıkladı.
Kanser adamın Hava Kuvvetlerindeki uzun kariyerini kısaltmış gibi görünüyordu. Görevi gereği Hatzor üssünün 4’üncü kanadındaki uçakların bakım ve onarımlarını titizlikle yaptı.
Birkaç ay önce, başlangıçta yanlışlıkla apandisit tanısı konan karın rahatsızlığı yaşamaya başladı. Ancak Eliyahu bunun daha ciddi bir sorun olduğundan şüpheleniyordu.
“Hastanede iki gün geçirdim ama kendimi huzursuz hissettim” diye paylaştı. Tel Hashomer Hastanesi’nde yapılan daha sonraki testler, apandisitin patlamasına rağmen asıl sorunun bu olmadığını ortaya çıkardı. Eliyahu, karaciğerine metastaz yapmış olan ilerlemiş kolon kanserinin yıkıcı teşhisini aldı.
O zamandan bu yana bir dizi hastanede yatış, test ve kemoterapi tedavisi gördü.
Her iki haftada bir, hastanede 36 saatlik meşakkatli bir tedaviyle karşı karşıya kalıyor ve ardından 48 saat boyunca göğsüne bir tüp aracılığıyla bağlanan kemoterapi şişesini taşıyan bir çanta taşıyor.
“Soğuk yiyecekleri tüketememek veya soğuk bir şeye dokunamamak gibi yan etkiler de beraberinde geliyor” dedi.
Teşhisin ardından askeri doktorlar kendisine artık görev yapamayacağını bildirdi.
“Çatışmadan önce her hafta sadece birkaç saatliğine de olsa göreve dönmeyi talep etmiştim” diye hatırladı. “Doktor aynı fikirde değildi ve her şey o zaman başladı.”
Her şeyi değiştiren gün
Ancak Eliyahu, 7 Ekim’de olup bitenleri duyduktan sonra eşine ve 11, 9 ve 5 yaşındaki ikiz 4 çocuğuna veda ederek üsse doğru yola çıktı.
“Sadece bir çanta hazırladım ve kimsenin haberi olmadan geldim” dedi. “Elimden geldiğince yardımcı oluyorum. Geldiğimde hâlâ kemoterapi görüyordum. Birisinin bana çarpmasından endişelendim, bu yüzden hareketi en aza indirmek için kendime maskeleme bandı uyguladım.”
İşler her zaman düzgün değildir. Beklendiği gibi hastalık, görevlerini yerine getirme yeteneğini engelliyor. Buna rağmen vazgeçmiyor.
“Bir uçağı tamir etmeye çalıştım ama matkabı bile kavrayamadım” dedi. “Bunu yapmak için can atıyorum ama bazen fiziksel olarak gücüm yetmiyor. Elimden gelen her yerde yardım ediyorum, ofis işi ve tedarik bile olsa. Açıkçası daha fazla acı ve güçsüzlük yaşıyorum. Ben Rambo değilim; gücüm yok. Bir zamanlar öyleydim.”
Ancak Eliyahu kahramanlık etiketlerini kararlılıkla reddediyor.
“Bu bizim görevimizdir” dedi. “Yıllardır bunun gibi anlar için antrenman yapıyoruz. İnsanlar bana kahraman diyor ama ben kendimi öyle görmüyorum. Gerçek kahramanlar, acı çeken Gazze Şeridi sakinleridir.”
