Ekim sonrası nasıl 7 sanat Avi Vofsi’nin Yahudi kimliğini benimsemesine yardımcı oldu – İsrail Kültürü
Cuma geceleri Kiddush yapmalarına ve Fısıh Bayramı’nda annesi, davetli misafirlerin çoğunun Yahudi olmadığı bir Seder yapmasına rağmen ailesinde çok fazla Yahudilik uygulanmıyordu.
Vofsi’nin bir Reform sinagogunda bar mitzvahı vardı ve bu, birkaç yıl boyunca onun Yahudi geleneğine bağlılığının aşağı yukarı sonuydu. Okulda kendisi ve arkadaşları film yapımcılığı eğitimi aldı ve birçok kısa film çekti. Mezun olduktan sonra da bu çizgide devam etti.
Film endüstrisindeki birçok Avustralyalı gibi Vofsi’nin de en büyük hayali Los Angeles’ta büyük ikramiyeyi kazanmaktı. Amerikalı bir anne babanın oğlu olarak ABD vatandaşı olması ve dolayısıyla çalışma vizesi alma zahmetine katlanmak zorunda olmaması nedeniyle meslektaşlarına göre bir avantajı vardı. 22 yaşında Los Angeles’a gitti ve orada iki yılını film çekerek ve bağlantılar kurarak geçirdi.
Los Angeles dünyadaki en büyük Yahudi topluluklarından birine sahip olmasına rağmen, Vofsi çoğunlukla Yahudi olmayanlarla veya yalnızca bir tarafının Yahudi olduğu karma ailelerden gelen insanlarla takılıyordu. Bir ara annesinin Fısıh Sederini kaçırdı ve kendi Sederini yapmaya karar verdi. Davet edilenlerin tümü ya Yahudi değildi ya da ibadet etmeyen yarı Yahudilerdi.
Şöhret onu atlattı, bu yüzden Melbourne Teknoloji Enstitüsü’nün şubelerinden birine kaydolarak eğitimini ilerletmek için Melbourne’a döndü. Animasyon filmleri yaparken kendisine yardımcı olmak için eskiz eğitimi almak istiyordu. Ancak resim öğretmeni onun yeteneğini fark etti ve onu yağlıboya ressamı olmaya teşvik etti. Onun yeteneğinden o kadar etkilenmişti ki, onun sadece öğretmeni değil, aynı zamanda akıl hocası oldu.
Vofsi o zamandan beri resim yapıyor ve yağlıboyaya takıntılı olduğunu itiraf ediyor. İllüstrasyon, çizim ve resim alanında lisans derecesiyle mezun oldu ancak asıl mesleği resimdir. Film yapımcılığını ve yazarlığını tamamen bırakmadı. İsrail’deki çağdaş Yahudi yaşamıyla ilgili ayda iki kısa belgesel film çekmesini isteyen bir Amerikan şirketinde çalışıyor.
Bu onun ülkeyi dolaşmasını ve toplumun her kesiminden insanlarla konuşmasını, onların hikayelerini dinlemesini, karşılaştıkları zorlukların ve geçmişte üstesinden geldiklerinin farkına varmasını gerektiriyor. Bunu yaparken, kendisiyle daha yakın bir bağ hissetti. Yahudi kimliği. Artık Şabat’ı kutluyor ve koşer tutuyor ancak Yahudi olarak nereye uyduğunu henüz bilmiyor.
Daha gözlemci bir yaşam tarzına ilgi duyan birçok laik Yahudi gibi o da Ağustos 2023’te aliyah yaptığında dini bir mahallede ikamet etmeye başladı. Ancak çok geçmeden oraya pek uyum sağlayamayacağını fark etti ve Müslümanların yaşadığı başka bir mahalleye taşındı. Birbirleriyle uyum içinde yaşayan Ortodoks, Muhafazakar, Reformcu ve laik Yahudiler.
Aslında bu onun İsrail’e ikinci gelişi. İlk olarak 2022 yılında geldi ve ülkede beş ay geçirdi. Daha gelmeden önce İsrail’e kalıcı olarak taşınmak istediğini biliyordu ancak ülkedeki deneyiminin fikrini değiştirmesine neden olabileceğini fark etti. Netivot’ta bir aileyle birlikte yaşama ve kibbutz’u ve diğer yerleri ziyaret etme deneyimi kalma kararını pekiştirdi. Yarım kalan bazı işleri halletmek için Melbourne’a geri döndü ve artık kendisini bir İsrailli olarak görüyor. İbranice öğreniyor ve dile makul derecede hakim oldu.
Bu ön ziyaret sırasında Vofsi İsrail’in havasına aşık oldu ve bu da onun “inanç sıçraması” olarak adlandırdığı şeyi yapmasına neden oldu. Hiç pişmanlık duymuyor ve şu anda üç portre, dört manzara ve daha küçük formatta bir çalışma koleksiyonundan oluşan kişisel bir sergiye hazırlanıyor; bu sergi İsrail’de göstermeyi ve ardından Sidney dahil Yahudi dünyasını gezmeyi planlıyor. ve Aralık ayında Avustralya’da Melbourne; ve oradan İsrail’e dönmeden önce Los Angeles, New York ve Miami’ye devam edin. Gezici sergi “HaAliya”, İsrail’e yaptığı yolculuğu ve gelişen Yahudiliği ve 7 Ekim’den bu yana ülkede olup bitenleri anlatmanın bir yolu. “‘HaAliyah”, onun nasıl bir ruh hali ve duygu olduğunu ifade etmeye çalışıyor. Buradaki İsrailliler ve dünyanın her yerindeki Yahudiler için” diyor.
Resimlerin izlenimleri ve duyguları uyandırdığını ve resimlerinin, tıpkı bir filmin hikaye anlattığı gibi hikayeyi anlatması için bir platform görevi gördüğünü söylüyor. Sonunda, İsrail’in demografik eritme potası geleneklerine dayanan Yahudilik’in natürmortunu resmederek hikayeye yeni bölümler ekleyecek. Farklı ulusal ve etnik kökene sahip insanlar ne kadar “İsrailli” olursa olsun, atalarının geleneklerinin bir kalıntısı onlarda kalıyor. Bu, Vofsi’nin gelecek nesiller için yakalamak istediği bir şey.
İlk İsrail kişisel sergisi
Kişisel sergi, Avustralya’da üç kişisel sergisi olmasına rağmen İsrail’deki ilk kişisel sergisi olacak.
Bu arada, eski Shaare Zedek Tıp Merkezi’ne ev sahipliği yapan ve daha sonra artık feshedilmiş İsrail Yayın Otoritesi’nin genel merkezi haline gelen ve daha sonra bir kültür merkezine dönüştürülen etkileyici Jaffa Yolu binasında 7 Ekim’de açılan karma sergiye katılıyor. .
Karma sergi, 7 Ekim olaylarıyla ilgili olarak bugüne kadar İsrail genelinde görülecek birçok sergiden biri. Yıl boyunca resim ve fotoğraf sergileri açıldı, 7 Ekim ve önümüzdeki aylar için çok daha fazlası hazırlandı. 7 Ekim, İsrail’in ruhuna, Gregoryen takvimine göre 6 Ekim olan Yom Kippur Savaşı kadar kazınmıştır ve Vofsi bunun canlı bir kanıtıdır.
Avrahamvofsi.com adlı web sitesinde “7 Ekim hem yeni bir kabus hem de düşüncelerimizi sürekli dağıtan bir olay” diye yazıyor. “Bizim ve ülkemizin başına gelenleri henüz sindiremiyoruz. Savaş henüz bitmedi, rehineler henüz eve dönmedi, gelecekle ilgili bir plan henüz ortaya konmadı; ne hissetmeliyiz? Gelecek yıllarda bunu kesin olarak bilemeyebiliriz.”
Tarafından soruldu Kudüs Raporu 7 Ekim’in aliyahını ve sanatını nasıl etkilediğini şöyle anlatıyor: “Yahudi tarihinin bir parçası olmak istediğim için İsrail’e taşındım ama bunun gerçekte ne anlama geldiğini unuttum. 7 Ekim beni değiştirmedi; Aliyah yapma kararımı yeniden doğruladı. Eğlenmek için gelmedim ama o kadar çok şey var ki. Yahudi halkı için anlamlı bir şey yapmaya geldim. Artık sanatım savaşa, bana, arkadaşlarıma, aileme olanlara tepkimdir. Ben buradaki insanlara bu şekilde yardım ediyorum ve umarım bu, yurtdışındaki başkalarının da neler yaşadığımızı anlamalarına yardımcı olur.”■
