Göyçay’da off-road: “Bu yola ne sinirler ne de arabalar dayanabilir…”

“Taksi, otobüs bu yolu reddetti”

Göyçaylılar yolsuzluk sıkıntısı çekiyor.

1800 yılında posta taşımacılığı amacıyla inşa edilen ve en son 1980 yılında onarılan Karamaryam-Moussul bölgelerarası karayolu, 20 yıldır harap durumda.

Bölge sakini Rasul Babayev, Meydan TV’ye yolun çukurlarla dolu olduğunu, toz ve çamurun istenmeyen düzeyde olduğunu anlatıyor:

“Taksiler ve otobüsler bu yolu kullanmayı reddetti. Ne izleyen var, ne de verilen sözler. Hastamızı, çocuğumuzu, yaşlımızı hiçbir yere teslim edemiyoruz. Yolda bir kilometre asfalt kalmadı. Her hafta işe bu şekilde gelmek zorunda kalıyorum ama ne sinirlerim ne de araba buna dayanabiliyor.”

“Bir buçuk saatte 20-25 dakika yolculuk yapıyoruz”

Ona göre her gün yüzlerce bölge sakini bu yolu kullanmak zorunda kalıyor.

Söz konusu yol, toplam nüfusu 40.000’in üzerinde olan 12 köyü birbirine bağlamaktadır.

Yol kenarında konutlar, okullar ve ticari tezgahlar açılmasına rağmen yol tamamen yıkıldı.

Sürücü Tural Aliyev, bu yolu kullanan araçların her hafta tamir edildiğini söylüyor:

“Aldığını onarırsın. Yazın sıcağında bu yol o kadar tozlu oluyor ki çöl gibi oluyor. Çocukları okula yürüyerek götürmemiz gerekiyor. Bu yolda her an kaza oluyor, her an masraf oluyor. Şimdi 20 manatlık yola 35-40 manata gidiyoruz, geceleri o kadar ücret alıyorlar ki yol geçilmiyor.”

“En büyük sıkıntıyı ise her gün bu yolu kullanmak zorunda kalan köylüler yaşıyor. Bu şekilde zamanla birlikte çok fazla para kaybedilir. Sinirler artık buna dayanamıyor. Köylere ulaşım oldukça zordur. Arabalar bozuluyor. 1 buçuk saatte 20-25 dakika yolculuk yapıyoruz. – dedi.

“Turizmin gelişmesini desteklemenin çok umut verici bir yolu”

Mahalle sakinleri, Garamaryam, Alkhasava, Inche ve Ujar’ın Mususul köylerinden geçen 22 kilometrelik yolun yenilenmesi gerektiğini söylüyor.

Onlara göre günlük İsmailli-Göyçay-Bakü hattı bu yoldan geçiyordu. Üstelik bu stratejik yol, köyleri ilçe merkezine ve ilçeyi de her iki taraftan otoyolla birbirine bağlıyor.

Yol, İncha köyünden Garamaryam köyüne kadar 9 km, İncha’dan Mususlhu köyüne kadar 14 km’yi kapsıyor. Ancak yol o kadar kötü ki sürücüler bu kısa mesafeyi bırakıp 50-60 km daha yol kat etmek zorunda kalıyor.

Mahalle sakinleri, bu otoyolun bir zamanlar kuzeybatı ve kuzeydoğu bölgeleri arasında geçiş yolu olarak önemli olduğunu söyledi. Bu sayede ülkenin kuzeybatı bölgesine çok sayıda turist akın etti. Üstelik yolların olmaması nedeniyle köylüler birkaç yıldır ürünlerini pazarlayamıyor.

Malakanların İsmayıllı’nın İvanovka köyüne yerleştirilmesinin ardından ilk olarak posta taşımak amacıyla taş yol yapıldığını kaydettiler. 1916 yılında Musul demiryolu ve asfalt yüzeyi çok daha sonra inşa edildi.

İsmayıllı bölgesinin kuzeybatıdaki diğer bölgeleri de bu yolu aktif olarak kullanıyor, ayrıca turizmin gelişmesini desteklemek açısından da oldukça umut verici bir yol:

“Çevredeki diğer bölgelerden otobüslerle kuzeybatıya turist akışı yaşandı. Yolun bozulması nedeniyle çoğu yüzünü güney kuşağına çevirdi. Bu ulusal bir otoyol. Söz konusu bölgelere ulaşmak için diğer yollardan 40 km mesafe farkı bulunmaktadır. Yıllardır köylülerin mahsulü azalıyor ve bu şekilde uygun pazara gitmek uygun olmuyor. Aynı zamanda kırsal kalkınmaya yatırım yapılmasını da engellemektedir. Tam tersine yaşam koşulları uygun olmadığı için köyleri terk ediyorlar.”

“Yolun yapımı sırasında büyük onarımlar yapılmalı, iki şeritli yol olmalı. Yolun genişliği bozuk olduğu için bazı yerlerde 6 metre, bazı yerlerde ise 25 metre. Tamamında gezinilmesi gereken sekiz köprü var. Yola uyarı levhaları konulmalıdır. İlçenin çözülmesi gereken en ciddi sorunudur” dedi. – dediler.

“Planımız var diyorlar, bırak gitsinler”

Köy sakinleri, 13 yıl önce yolu büyük onarım amacıyla inceleyerek proje-keşif çalışmalarına başladıklarını ancak herhangi bir sonuç alamadıklarını söylüyor. Her yıl söz veriliyor ama yerine getirilmiyor.

Yolun Dijital Kalkınma ve Ulaştırma Bakanlığı’nın dengesinde olduğunu vurguladılar.

Köyün sakinlerinden Oktay Halilov da memnuniyetsiz vatandaşlar arasında yer alıyor. Yolun onarılmaması nedeniyle vatandaşların zor durumda olduğunu söylüyor.

“Çok acı çekiyoruz. Yabancı arabalar hiç bu şekilde seyahat etmiyor çünkü bozuluyor ve tamiri çok para gerektiriyor. Hem ölümlü hem de yaralanmalı çok sayıda kaza yaşandı. Bir saatte doğurtabileceğimiz bir hastamız vardı ama beş saat gittik. Acil Sağlık Yardımı köylere gelmiyor, reddetti. Sadece İnçe ve Garamaryam değil yol tamamen yapılsın ki köylere, merkeze, çevre bölgelere hatta Bakü’ye rahatlıkla gidebilelim. Güney bölgelerden kuzeybatı bölgesine kadar bu yol bir aracı görevi görüyordu. Hasar nedeniyle yolu iki kez uzatmak zorunda kalıyoruz. İncha-Musulsi yoluna gidemeyiz. Ancak en uygun yoldur.”

“Bu yolda araba sürerek hastamı hızlı bir şekilde teslim etmem mümkün değil. 2012 yılında 3 kişi gelip inceleme yaptı. Proje Enstitüsünden gönderildiğimizi, yıl sonuna kadar yolun yapılacağını söylediler. 10 yılı aşkın süredir onlardan haber alınamıyor. Belediyenin ve ilçenin gücü yeterli değil. Burası taş atılacak bir iki kilometrelik kros yolu değil. Asfalt tamamen yok oldu, geriye taş ve toprak kaldı. Revizyon yapılması gerekiyor ama “planladık” deyip bizi yolluyorlar. – dedi.

“Paralar tahsis edilir edilmez…”

Göyçay Kaymakamlığı ve köy belediyeleri sorumluluğun kendilerinde olmadığını söylüyor.

Azerbaycan Otoyolları Devlet Ajansı Sözcüsü Anar Necefli Meydan TV’ye şunları söyledi:

“Konuşulan yol programa alındı. Mali kaynaklar serbest bırakılır bırakılmaz, büyük ölçüde yeniden inşa edilecek.”

“İlgili görünmüyorlar”

Köylüler bu tür cevaplara inanmıyor:

“İsteselerdi çok önceden fon ayırıp bu yolu onarırlardı, ilgilenmiyorlar gibi görünüyor, yoksa aynı söz, aynı bahane devam etmezdi” – dedi sakinler.